ของกาน

ว ทิ้งไว้เพียงความกระจ่างชัดอันเยือกเย็น สิ่งแร

เขาจะให้แม่ของเอลล่า น้า

ก นักรบของน้าเก็บมันมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว ตอนนี้มันอยู่ก

งจนแทบทำให้ฉันเวียนหัว สิ่งเดียวท

ปในห้องกระจกรับแสงของหอผู้ป่วย มือของเขาวางอยู่บนไหล่ของฉันอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ สมาชิกในฝูงที่

ด้ยินโอเมก้าคนหนึ่งกระซิบกับอีกคน “เทพีจ

มันหนาเตอะจน

ำเสียงที่จงใจทำให้อ่อนแอ “จักรภพคะ ฉันอย

่เขาจะซ่อนมันไว้ได้ “ที่รัก ผมว่านั่นไม่ใช่ความคิดที่ดีเลยนะ ที่นั่น

รยศหักหลังออกจากบ้านของพ่อแม่ฉัน ฉันไม่ได้โวยวายเรื่องคำโกหกของเขา ฉันแค่พยักหน้าอย่างว่าง่

ย้ายเข้ามาอยู่ในหอผู้ป่วย ห่างจากห้องฉันไ

มเยาะอย่างพอใจ เธอสวย ในแบบที่เฉียบคมและ

็นใจจอมปลอม “ได้ยินว่าหมอกำลังเตรียมยาพิเศษให้เธออยู่ คงจะน่าเสียดาย

มืดครึ้มราวกับเมฆฝน เขาโกรธจัด ไม่ใช่เพราะเธอข่มขู่ฉัน แต่เพราะเธอ

เขาสั่งเ

แต่เขาใช้ ‘

้หมาป่าชั้นผู้น้อยทุกคนในโถงทางเดินสะดุ้งและหลบสายตา แ

น” จักรภพสั่ง เสียงของเขาก้องกังวานไป

ฉัน สีหน้าของเขาอ่อนลงเป็นความโกรธที่แฝงด้วยการปก

หัวเราะออกมา แต่กลับทำได้เพียงหลับตาลง แสร้งทำเป็นเหนื่อยอ่อน ฉันจะปล่อยให้เขาเล่นละครข

นก็มาถึงเร็วกว

่เงียบสงัดเพื่อไปยังจุดบริการน้ำดื่ม ขณะที่ฉันใกล้จะถึงสุดทางเดิน ฉั

กรภพกั

ยนั่น!” จักรภพกระซิบเสียงเข้ม

นกำลังจะตาย และนังสารเลวนั่นก็มียาถอนพิษอยู่คนเดียว

นทราเสริมพลังห้องสุดท้ายให้แม่ของคุณแล้วไม่ใช่

ลวงของเขา เขาไม่ได้แค่ให้ยาของฉันไป แต่เขายังยกห้องที่ออก

ลังจูบกัน ที่โถงทางเดิน ห่างจากห้องของฉันเพียงไม่กี่เมต

ที่เคยคิดว่าบางทีเขาอาจจะแค่สับสน ในที่สุดก็ดับมอ