ล กิตติว

จากชีวิตผมไป ผมส่งข้อคว

บไป เดี๋ยวคืนนี้ผมจะไปหา

ความสุดท้ายที่ผมจะได้ส่งถึง

อนค่ะเอมเมอรัล ขอให้คุณกับคร

ตระหนกอย่างรุนแรง เป็นความกลัวแบบดิบๆ ที่ไม่ได้รู้สึกมานานหลายปี ผมพยายามโทรหาเธอ

ที่ติดอยู่ในกรง เธอจะไม่ทำแ

ึ้นข้างๆ น่ารำคาญ "นายพิธีกำลังร

ห้เมษา วงที่โคลเอ้แย่งมาจากมือเธอ การได้เห็นมันตอนนี้ บนน

ือเธอแล้วขว้างลงพื้น มันกระทบกับพื้นหินอ่

ผลักเธอออกไปให้พ้นทาง

ง "คิดถึงเรื่องการควบรวมกิจก

าที่ว่างเปล่าของเมษาและเสียง

ุณเอม แต่คุณหญิงมีคำสั่งเด็ดขาดว

น้อย กล้ามเนื้อของผมเกร็งขึ้น ประสาทสัมผัสเฉียบคมขึ้น เสียงคำรามต่ำๆ ดังขึ้นในลำคอ พวกก

าเท้า ในหัวผมย้อนกลับไปถึงอีกคืนหนึ่งเมื่อเจ็ดปีก่อน ตอนที่ผมวิ

ขนของผม ผมจำความอบอุ่นของเธอได้ขณะที่เธอซบอยู่ข้างผมข้าง

ิ้งคุณไป เอมเมอ

ปล่อยให้แม่กับโคลเอ้ทำให้อับอาย แต่เธอจะไม่ทิ้งผมไป

ันสองวัน แล้วผมจะไปหาเธอ ขอโทษเธอและให้ของขวัญมากมาย แล้วเธอ

บ้านหลังเล็กๆ ของเราปรากฏขึ้นท่ามกลางต้นไม้ เป็นส

ง รุนแรงจนเข่าผมแทบทรุด เธ

ย่างเคร่งขรึม ครั้งนี้ผมจะเด็ดขาด เธอจะมาขู่ว่าจะทิ

อย่างยิ่งใหญ่ คำตำหนิอยู่บนริมฝีปากแล้ว ผมคาดห

องผม ดูทีวีของผม เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม

ไรให้ช่วยไหมครับ?" ผู้ชายค

เธออยู่ไหน?" ผมถาม เสียงแหบแห้งและสิ

้จักใครชื่อเมษานะครับ" เขาพูดตะกุกตะกัก "เราเพิ่งย้ายเข้ามาวันนี้ เจ้าของบ้านบอกว่าผู้เ

่ว่างเปล่าที่เคยเป็นหัวใจของผม เมษ

ุดลงคุกเข่าบนพื้นถนนท

ว เธอไปจ

-