องขอ

ม่รู้สึกเหมือนเป็นของฉัน

อย่าง

ทรงจำทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายที่ฉ

ป๋าเดินทาง แต่ฉันกำ

ษัทโปรดักชั่นเล็กๆ งานของคนธรรมดาที่ทำใ

ีหน้าเศร้าสร้อยและเข้าใจอย่างเ

้ กอดฉัน บอกว่าพวกเขาคิดมาตลอดว่า

ใจของพวกเขาเป็นเหมือนยาที่

ของฉันสั

อ

จจนกระทั่

เมื่อคืนน่ะ ขอโทษด้วยนะ โอลีเวียน่ะดราม่าควีนจะตาย ว่าแต่... ผมคุยก

สโอหังที่น่

ว่าฉันยังเ

ย เสียงแหลมและเอาแต่ใจ "เอธัส วางสาย

เขาพูดห้วนๆ แ

อมา โทรศัพท์ของ

แต่เป็นการแจ้งเตื

yền lựcคู่ใหม่: เอธัส โคล และ

แก้วแชมเปญ แขนของเขาโอบรอบเ

์ถาโถมเข้ามาในตัวฉัน ตกผลึกเป็น

ารเลิกรา ม

ี่ไม่รู้จั

ทิ้ง แต่สัญชาตญาณบ

งนั้นเต็มไปด้วยค

็น

รสักอย่างกับโอลีเวีย ตอนนี้เขาอยู่ที่โรง

าไหม?" ฉันถาม เสีย

เธอทิ้งเขาไว้ที่ห้

อนอย

ดูแลที่โง่เขลาคนเก่า—ก็รู้สึกถึงบา

่ความ

หน้าที่ที่ฉั

นสัญชาตญาณที่จะคอยพยุงเ

เสียงของนพดูอ่อนล

หลั

งสุด

ามห่วงใย มันคือการ

ายเพื่อที่จะหลุดพ้น

ะไป"

บนถนน มุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาล

ท้ายของชีวิตที่ฉันกำลังจะทิ้งไว้ในกองเถ้าถ่