งศ์วิวั

สวมผ้ากันเปื้อนของฉันทับเสื้อเชิ้ตราคาแพง กำลังคนซอสพาสต้าในหม้อ ภาพของความเป็นพ

้าแสดงความห่วงใยอย่างอ่อนโยน “พี่

ข้างฉัน วางหลังมือลงบนหน้าผากฉันเหมื

ำ พลางถอยห่าง “ฉันแค่

ปรดให้ เผ็ดเป็นพิเศษอย่างที่คุณชอบเลย แล้วก็เปิดไวน์บา

างที่ง่ายดายและคุ้นเคย ทุกท่วงท่าออกแบบมาเพื่อแสดงความทุ่มเทของเขา ถ้าฉันไม่ได้เห็นสิ่งที่ฉันเห็

อนกำลังดูคนแปลกหน้าแสดงล

ิมาณที่พอเหมาะ “คุณทำให้พี่ตกใจนะสา คุณต้องดูแล

ไม่ได้ช่วยให้ความเย็นในเ

ห้งแล้วพูดว่า “เดี๋ยวพี่ขอขึ้

้น ฉันก็ย่องตามไปเงียบราวกับเงา ฉันหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอนข

ไงบ้าง” เสียงของอาร์มเป็น

ยเกมดังลั่นอยู่เบื้องหลัง “แล้ว

ียงของลูกชายฉันที่ทำ

ู้ร่วมคิด “ก็...ได้ผลดี แต่ต้

ื่นตระหนกที่ฉันสร้างขึ้นฟังดูเหมือนเป็น

แม่เป็นไรมากปะ” คำถามนั้นเป็นไปตา

อาร์มพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ก็รู้นี่ว่าแม่แกเป

ขาเอ่ยชื่อเธอในการสนทนากับลูกชาย

ยอดเลย คูลกว่าครูอัลไบรท์เยอะ อย

ดยตรง และมันมาจ

เสียงของอาร์มเจือด้วยค

่าแม่รู้แล้วว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล วันก่อนแม่มาถามผมแปลก

ความนั้นและสัญชาตญาณแรกของเขา

่ว่าเป็นเรื่องของแก ทำให้แม่คิดว่าแกเป็นคนก่อเรื่อง แม่เชื่อสนิทเลย ผู้หญิงอย่างแม่

องด้วยกัน วิเคราะห์จุดอ่อนของฉันอย่างสบายๆ เยาะเย้ยความรัก

“วันๆ ก็เอาแต่ทำโปรเจกต์ออกแบบเล็กๆ น้อยๆ ทำอาหารสุขภาพของเขา ครูเคทสนุกกว่าเยอะ แถมยั

่ใช่แค่การสมรู้ร่วมคิด แต่คือคว

ม “มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกเจมส์ แม่แกเป็นคนด

กป้องทรัพย์สิน ผู้จัดการบ้าน เครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทำให้เคร

ดูถูก “ผมก็แค่พูดไปงั้น ครูเ

ะตู เอามือปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น ฉันไปถึงห้องน้ำใหญ่ทันทีที่ท้องไส้ปั่นป่วน

พื้น ตัวสั่นเทา ต

าอยู่ข้างฉันในทันที มือของเขาวุ่นวาย

ันตวาด คำพูดนั้นแห

อากาศ “อะไร...เป็นอะไร

รู้สึกเหมือนมันจะฉีกผิวหนังฉันออกเป็นชิ้นๆ ฉันผลักเขาออกไป ฝ่

แหบ “แค่...ออกไป ฉั

เห็นคู่ชีวิตที่เจ็บปวด แต่เห็นปัญหาที่เขาไม่สามารถแก้ไขได้ในท

ำพูดนั้นช่า

ันกำลังเห็นเวทีในงานมอบรางวัลสมาคมสถาปนิก ห้องบอลรูมขนาดใหญ่ จอขนาดยักษ์สองข

ขาคงคิดว่าฉันกำลังสติแตก ซึ่งใ

โยน “โอเค ตามที่คุณต้องการ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิ

ันเป็นคืนที่สำคัญที่สุดในอาชีพของผม ผมต้องการคุณที่นั่นนะสา เราควรจะ...ผมตั้งใจจะดื่มอวย

เรื่องตลกร้ายนี้มันข้

วขึ้นในซากปรักหักพังของหัวใจฉัน การดื่มอ

ันเป็นเวทีท

งดีหนึ่งหยดไหลลงมาตามแก้ม “คุณพูดถูก” ฉันกระซิบ “ฉันขอโทษ ฉั

รณ์จนเกือบจะน่าขบขัน เขาได้เครื่องใช้ไฟฟ้าของเข

เสน่ห์และทำลายล้างนั

าฉัน เพื่อจะกอ

“แค่...ขอเวลา

นสบตากับตัวเองในกระจก ผู้หญิงที่จ้องกลับมาเป็นคนแปลกหน้า ดวงตาของเธอไม่ได้เต็มไปด้วยน้ำตาแ

คืนที่ยิ่งใหญ

จำ ฉันจะมอบคำสรรเสริ