งของเ

งดูถูก เกมดำเนินต่อไป เป็นภาพเบลอๆ ของเสียงอึกทึกและเสียงหัวเราะที่ฝืนทำ

งแหลม ดวงตาของเธอจั

นั่งดูการแสดงที่น่าขยะแขยงนี

ันแทบจะเป็นเสียงกระซิบ ฉันลุกขึ้นยืนด้วยขาที่สั่นเท

ำเย็นใส่หน้า พยายามล้างความรู้สึกจากคำพูดของเขา จากสายตาสมเพชของทุกคน ฉันบอกตัวเองให้เข้มแข็ง ว่านี่คือจุด

ไม่มีความจำเป็นต้องทนกับการทรมานนี้อีกต่อไป ฉั

ออกด้านข้าง ฉันได้ยินเสียงคนคุยกันมาจากห้องนั่ง

เพื่อนสนิทของเจตพูด “ต่อหน้าทุกคนเลยนะ? ‘จ

นัง หัวใจเต้น

นบท ‘เราเลิกกัน’ มาหลายเดือนแล้ว มันก็แค่ละ

ลายเป็นน้ำแข็ง เข

ดอย่างลังเล “คืนนี้มันดูแ

ที่ดูถูก “มันขู่จะเลิกเพื่อให้กูไปง้อเหมือนทุกที มันคิดว่ามันควบคุ

ับอายต่อหน้าสาธารณชน คำพูดที่โหดร้าย

ร?” เมฆถาม “มึงจะ

ยอะไรไป มันอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีกู เราสองคนก็รู้ดี อีกสักอาทิตย์ สองอาทิตย์ พอร้องไห้จนตาบวมและรู้ว่ากูไม่ก

ของฉัน มันเย็นกว่าน้ำในสระ มันเย็นกว่าคำพูดขอ

แล้ว มันเป็นเพียงกลยุทธ์ เป็นเครื่องมือในการควบคุม เป็นรูป

จากประตู การเคลื่อนไหวของฉันเงียบเชียบและเหมือนภูตผี ฉ

นาวเหน็บที่ดูเหมือนจะแผ่ออกมาจากกระดูกของฉันเอง ฉันเดินไปเร

ระบะเก่าๆ ของเขา ดูพระอาทิตย์ตก เขามองฉันด้วยความทึ่ง ราวกับว่าฉันกุม

ับความเจ็บปวดที่รู้สึกเหมือนจะฆ่าคุณได้จริงๆ เป็นครั้งแรก ฉันคุ้นเคยกับการมี

่ที่ความรักของเรากลายเป็นความหล

ย่างเริ่

กเขาทั่วโซเชียลมีเดีย เขาเกลียดความขี้เกาะ แต่เขากลับปล่อยให้เธอเกาะแขนเขาราวกับกระเป๋าแบรนด์เนม เขาเค

วามเจ็บปวดของฉันจะเป็นตัวกระตุ้นให้เขาลืมตาและเห็นสิ่งที่เขากำลังทำ ฉันคิ

้ำ มันถูกมองว่าเป็นเรื่องเด็กๆ น่ารำคาญ และคาดเดาได้ เมื่อคุณไม่ใช่ค

ินเข้าไปใกล้บ้าน ฉันเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของไปรษณีย์ที่คุ้นเคยขับออกไปจา

หน้าเขา หันหล

นมือ ที่อยู่ผู้ส่งนั้นชัดเจน: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร

นกระโดดขึ้