ไม่เป็นตัวแทนอีกแล้ว ราชินีกลับมา

วงศ์วิริยะ ห้าปีที่ในที่สุดพี่ชายของฉัน

าแท่นพิธี—ก็กลับมาพร้อมกับเรื่องโกหกว่า

อนที่เธอพยายามจะฆ่าฉันด้วยแม

ำลายงานเลี้ยงของเธอ พี่

นไร้ค่า เป็นแค่คนคั่นเ

จับฉันมัดกับเชือกแล้วปล่อยให้ห้

ากการตายของตัวเอง แล้วหายตัวไป พวก

ที

งเบลล่า

็นผู้หญิงที่ควงแขนเขาไปทุกงานเลี้ยงหรู เป็นคนที่ชื่อถูกกระซิบในลมหายใจเดียวกับชื่อของเขา และในเวลาเพียง

ากเขาทั้งหมด ทั้งการเทคโอเวอร์ที่ไม่สามารถเลื่อนได้ หรือทริปไปดูไบที่พลาดไม่ได้เลย งานแต่งงานของเรา งานแต่งจริงๆ ที่มีชุด

ัน เสียงทุ้มต่ำของเขามีเสน่ห์จนทำให้ฉันเชื่อทุกอย่าง

้นหวังและโหยหามาทั้งชีวิต ในที่สุดก็ได้รับการเติมเต็ม ฉันคิดว่าความ

วนทองเกลี้ยงๆ ลงบนนิ้วของหทัย หทัยคนเดียวกับที่ทิ้งเขาไว้หน้าแท่นพิธีเมื่อห้าปีก่อน หนีตา

สาร เจตน์พัฒน์ไม่แม้แต่จะเหลือบมองออกมานอกหน้าต่า

ปล่งปลั่ง คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอกำลังจะตาย อย่างน้อยนั่นก็คือเรื่องที่เธอเล่า มะเร็งตับอ่

ดงเพลิงของเธอ มันคือธงแห่งชัยชนะ เธอโบกมัน ไม่ได้โบกให้ใ

ตาจอมปลอม “ฉันขอโทษนะคะ ฉันขอโทษจริงๆ สำหรับ

มด้วยชัยชนะค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “แต่บอกฉันหน่อยสิคะเจตน์” เธอพูด เสียงของเธอดังก้องข้ามถนนมาในยามบ่าย

ทึกของเมืองหลวงเงียบลงเหลือเพียงเสียงหึ่งๆ ทื่อๆ ฉันจ้องมองเจตน์พัฒน์ เจตน์พัฒน์ของฉั

ขาไม่ตอบ หนึ่งวินาที สองว

ย็นเยียบ หนักอึ้งและหนืดเหนียวเหม

ยตาของคนแปลกหน้า “รักเหรอ?” เขาทวนคำถามของหทัย แต่คำ

งฉันที่ออกจากปากเขามันช่าง

ันไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เบลล่า ฉันเป็นแค่คนที่ไม่ใช่หทัย เป็นคนคั่

นรอบคอเจตน์พัฒน์แล้วจูบเขา จูบที่ลึกซึ้งและแสดงความเป็นเจ้าของเพื่อตอกย้ำสิทธิ์ของเธอ

ึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นที่รู้

เอง ทั้งหมดเ

่อนเปิดออก และพี่ชายทั้งสามของฉัน—เดช, เบิ้ม, แล

” เดช พี่คนโต ตะโกนลั่น พร้อมกับช

ธอเป็นกลุ่มก้อน เสียงของพวกเข

ป็นอะไร

รลุกจากเต

บ้านก

ริ่มปฏิบัติต่อฉันด้วยความอบอุ่นที่ฉันโหยหามาทั้งชีวิต พวกเขาไม่แม้แต่จะชา

องหทัย วีรสตรีผู้พิชิต ขึ้นรถไป เจตน์พัฒน

ังปัง และพว

็นของประดับที่ถูกลืมในชีวิตท

ันกับกระจกเย็นเฉียบของร้านกาแฟ ความเจ็บแปลบจา

พบเจอหลงใหล ส่วนฉันเป็นแค่ตัวสำรองที่เงียบขรึมและถูกลืม เธอได้รับคำชม ฉันได้ของมือสอง เธอได้บทนำในละครโรงเรียน ฉันเป็นนักร้องประสานเสียง เธอได้เจต

ริยะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ พี่ชายของฉันที่เคยรักเธอแทบคลั่ง สาบานว่าพวกเขาไม่มีน้องสาวที่ชื่อหทัยอี

หทัย มือของเขากอบกุมใบหน้าฉัน ลมหายใจอวลไปด้วยกลิ่นเหล้าและความเศร้าโศก “ทำไมคุณถึงทิ้งผม

นั้น เขาก็ยื่นข้อเสนอให้ฉัน “แต่งงานกับผมนะเบลล่า” เขากระซิ

ันเป็นแค่ตัวแทน แต่ฉันคิด ฉันภาวนา ว่าเมื่อเวลาผ

นฉันจึ

ั่วโลก เขากอดฉันและบอกว่าฉันสวย พี่ชายของฉัน เดช เบิ้ม และเขต กลายเป็นพี่ชายในฝันที่ฉันอยากมีมาตลอด พวกเข

อว่าตัวเองเป็นที่รัก เป็นที่ร

สัปดาห์ก่อน

รปกป้อง—ทั้งหมดดีดกลับไปหาเธอเหมือนหนังยาง ทิ้งให้

ายซึ่งกลายเป็นเสียงสะอื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม ร้อนผ่าวและไร้ประโยชน์ ชายคนที

ราว เป็นสินค้าบนชั้นวางที่ถูกเก็บรักษ

อาอี

มือนประกายไฟในควา

เป็นตัวแ

์ ขาของฉันหนักอึ้งเหมือนตะกั่ว แต่ฉันบังคับให้มันก้าวเดิน ฉันจะไม่ก

ารกระทำที่ไร้ประโยชน์ เพราะ

ไม่เคยแยแส “ฉันจะไม่รับเศษเสี้ยวความรั

าอกของฉัน ความเจ็บปวดที่ลึกซึ้งจนรู้สึกเห

นก็ยืด

จนกระทั่งแท็กซี่สีดำคันหนึ่งมาจอดเ

คุณผู้หญิง

นพอร์ตของมหาเศรษฐี บริษัทที่คุณย่าของฉันเคยใช้บริการ กองทุนมรดกที่คุณย่าทิ้งไ

กอน” ฉันพูด

หราตรงข้ามกับชายที่ชื่อคุณอภิชาติ สูทของเขา

ขาพูดเบาๆ “มีอะไร

นปอด ฉันสบตาเขา ภาพสะท้อนของตัว

ั่นคงอย่างน่าประหลาดใจ “เกาะที่ห่างไกลที่สุ