คู่หมั้นที่ทิ้งเธอให้ตาย

กินลึกถึงกระดูก แต่มันคือแววตาของคู่หมั้นของฉัน ตอนที่เขาบอกว่าเขายกผลงานทั

นกับว่าฉันกำลังไร้เหตุผล “คุณเป็นผู

ันไป ผลักฉันลงไปในหลุมหิมะที่ขุดไว้

็นประกายของฉันไว้อย่างอบอุ่น เธอยิ้มขณะที่ใช้ขวานน้ำแข็งของ

้ำเสียงเต็มไปด้วยความรังเกียจขณะ

ย่างไปจากฉันแล้ว พวกเข

ที่ฉันเย็บซ่อนไว้ในแขนเสื้อ และด้วยแร

ที

แม้แต่ความหนาวเหน็บที่แผดเผาจนลึกเข้ากระดูกซึ่งเริ่มดูดเอาชีวิตไปจากแขนขาของฉัน แต่มันคือแววตาของคู่หมั้นของฉัน ตอนที่เข

ดเล็กของเราอย่างรุนแรง ขู่ว่าจะฉีกมันให้หลุดออกจากสมอบก ข้างในเต็นท์ อากาศอุ่นกว่าอุณหภูมิติดลบสี่

นบางและแหลมเล็กเมื่อเทียบกับเสียงคำรามของพายุ

คโนโลยีที่เรากำลังทดสอบภาคสนาม ฉันรู้ตัวเลขดี ฉันรู้จุดที่ร่างกายจะหยุดสั

ูกแช่แข็ง พื้นที่ที่ควรจะมีผ้าห่มอัจฉริยะต้นแบบของฉันอยู่กลับว่างเปล่า ค

มความร้อนตามข้อมูลชีวภาพ สามารถช่วยให้มนุษย์รอดชีวิตในสภาพอากาศแบบอาร์กติก

ี้มันหา

รโครงการของทริปนี้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาซึ่งปกติจะด

สายรัดของกระเป๋าอีกใบ การเคลื่อนไหวข

้นแบบน่ะ มันไม่ได

มรู้สึกผิด หรือความรำคาญ ก่อนที่เขาจะปรับสีหน

นภาษาต่างดาวที่ฉันไม

ราวกับว่าฉันเป็นฝ่ายไร้เหตุผล “เธอร้องไห้เลยนะลิซ ดูท่า

งนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ คนเดียวกับที่ใช้เวลาตลอดทั้งทริปทำตาหวานใส่ภี

วหน่อย’ นี่คือพายุหิมะระดับสี่ที่ความสูงห้าพันเมตร อุปกรณ์ของฉันถูกออกแบบมาให้ทนต่อสภาพอากาศแบบนี้โดยต้องใช้

ว่าความหนาว เขาหาว่าฉันดราม่าเสมอเวลาที่ฉันพูดความจริงที่เขาไม่ชอบฟัง “คุณหยิ่

ฉันจะตายนะภีม คุณเข้าใจไหม ร่างกายของฉันกำลังจะหยุดทำงาน” ฉันพยายามพยุงตัวเองลุกขึ

น “เราต้องทำงานเป็นทีม คุณพูดเรื่องทีมอยู่ตลอดเวลา แต่พอ

ยงของฉันสั่นเครือด้วยความสิ้นหวังที่ฉัน

ับตัวเอง “พี่ดารินพูดเสมอว่าคุณเป็นคนเห็นแก่ตัว ว

ลายเออร์รายสำคัญและมักจะมีปัญหาของยอดคีรีเทค เธอไม่เคยชอบฉันเลย

ว่านี่เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดได้มลายหายไป นี่ไม่ใช่การตัดสินใจที่เกิดขึ้นกะทันหัน แต่มันเป็นเร

ันเป็นคำประกาศที่น่าสมเพชและอ่อนแอเมื่อต้องเผชิญหน้ากับ

ียมในเคสแข็งที่หนีบอยู่กับเข็มขัด นิ้วของฉันแทบจะไร้ความรู้สึก แต่ฉั

งภีมก็บีบข้อมือฉันไว้แน่นเหมือ

เขาแข็งแรงกว่าฉัน ตัวใหญ่กว่า ในพื้นที

ก่อนที่ฉันจะแข็งตาย” ฉันพูด

เกรี้ยวที่น่าเกลียดและตื่นตระหนก “การกดสัญญาณนั่นหมายถึงการยกเลิกภารกิจทั้งหมด! คุณรู้ไหมว่ามันจะทำให้บร

ทรศัพท์ไ

ือนอาวุธ “ผมจะทุบมันทิ้ง ผมสาบานเลยลิซ ผมจะทุบมันให

านสำรองสุดท้ายของฉันไปจนหมด แขนขาของฉันรู้สึกหนักอึ้ง เห

รูดเปิดออก ลมและหิมะพัดก

กะพริบจากแผงควบคุมบนหน้าอกของเธอ เป็นดั่งสัญญาณแห่งความอบอุ่น

หยดย้อย เธอชะโงกหน้าข้ามไหล่ของเขามาและเห็นฉัน

ไว้ในถุงมือ มันเป็นเจลสูตรพิเศษ อีกหนึ่งผลงานการออกแบบของฉัน สามารถสร้า

วยความมุ่งร้ายที่น่าขนลุกยิ่งกว่าพายุ “เขาเป็นห่วงเค้กมา

มันเป็นเพียงเปลวไฟที่ไร้ประโยชน์และสั้นวูบเมื่อเทียบกับความหนา

าเธอ เขาโอบแขนปกป้องเธอไว้ “เธอก็ดราม่าไปงั้นแหละ ก็แค่ผ้า

ดรุ่งริ่งของฉัน ใบที่ฉันเพิ่งค้นหามันอย่างสิ้นหวัง เขามองเห็นว่าแผ่นให้คว

ขาพูด น้ำเสียงเยาะเย้ย “เดี๋ยวขยับตัวหน่

ตาย ความคิดนี้ไม่ใช่แค่ความคิด แต่มันเป็นคว

ฉันพูดตะกุกตะกัก เ

าพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณเป็นผู้เชี่ยวชาญนี่ ถ้าหนาวมากก

ด้วยความห่วงใยจอมปลอม “มีอะไรให

้าหาผ้าห่ม พุ่งเข้าหาชีวิตของ

ง ไม่ใช่แค่การผลักเบาๆ แต่เป

กิดเสียงดังตุ้บ แสงดาวระเบิดขึ้นในดวงตา

ดง ฉันได้ยินเสียงสูดหายใจอย่างตกใจ

ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ “เธอเป็นแค่เด็กฝึกงาน!

การถูกหักหลัง ความหนาวเหน็บ ทุกอย่างกำลังยุบรว

ห่างไกลและอู้อี้ ราวกับดังมาจากปลายอุโมงค์ยาว “ผมทนไม่ไหว

าของเค้ก น้ำตาจอมปลอมของเธอสะท้อนแสงสีฟ้าจากผ้าห่มของฉันข

ูของฉัน มันคือเสียงของขวานน้ำแข็งที่เจาะทะลุผ้ากอร์เท็กซ

ว!” เค้กกรีดร้อง “เธอก

้ายที่ฉันได้ยินก่