ฉัน แสงสีแดงเล็กๆ ของสัญญาณฉุกเฉินเป็นเหมือนคำสัญญาลับๆ แต่เป็นคำสัญญา

นหัวของฉัน เป็นบทสวดแห่งการทร

ดท้ายของฉันถูกทำลายลงแล้ว ตอนนี้ชุดชั้นในของฉันสัมผัสกับอากาศโดยตรง และกำลังชุ่มไปด้วย

นกำลังถูกน

้น เป็นภีมและคนอื่นๆ ที่กลับมาจากเต็นท์หลัก ชั่วขณะหนึ่งที่บ

็เห็นใบห

“เธอทำร้ายเค้กค่ะภีม! เค้กแค่จะไปดูเธอ แต่เธอพุ่งเ

่งโยนทิ้งไว้ข้างๆ ฉัน มันวางอยู่ตรงนั้นในหิมะ เป็นหลักฐา

่รอยขาดบนแจ็กเกตของฉัน เขามองเห็นรอยฉีกนั้นไม่ใช่ในฐ

าอีกคนพูดเสริม “เธอพ

ป็นคนกรีด…” คำพูดออกมาเป็นเสียง

าระหว่างใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเค้กกับร่างที่อ่อนแ

สับสน แต่มันคือความเชื่อมั่นที่เย็นชาและแข็งกระด้าง เขาเชื่อเธอ เขามองมาท

อย่างเกรี้ยวกราด น้ำเสียงเต็มไปด้วยพิษสง “แต

มกับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ต้องเป็นดาวเด่นอยู่ตลอดเว

ีกเสียงหนึ่งเสริม “เสี

ย พวกเขากำลังสร้างเรื่องราวขึ้นมารอบตัวฉัน เป็

่เป็นไรนะที่รัก” เขาพึมพำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่ได

็นกันเองและสนิทสนม มันเหมือน

เหนือไหล่ของเขานั้น สายตาของเธอสบ

ึก เขายืนขึ้น มองลงมาที่ฉันราวกับว่าฉันเป็นอุปกรณ์ชำรุดท

บูรณ์ ไม่มีการเข้าใจผิดให้ต้องแก้ไข ไม่มีความรักเหลือให้ร้อง

อดหายไป ตอนนี้ความหนาวกลายเป็นสิ่งที่ปลอ

พื่อให้คนอื่นได้ยิน “และผมขอเพิกถอนคุณอลิสา เกรย์ ออกจากการสำรวจครั้งนี้อย่า

่งประหารชีวิตฉั

ข้ามา และโลกก็เริ่มพร่ามั

นลงไปในหุบเหวสี

รกเสียงคำรามของพายุหิมะเข้ามา เป็นเสียงที่ไม่ควรจ

วั

คอปเ