งของเ

ส่วนตัวของเราที่มองเห็นห้องโถงหลัก คริสอยู่ในองค์ของเขา เขาชูป้

บาง ไพลินสไตล์วินเทจ ต่างหูเพชรเม็ดเดี่ยวสุดคล

ห้องสวีทของเรา ดวงตาของไอรินก็เป

ของเธอลูบไล้เหลี่ยมของสร้อยคอไพล

ไม่ให้เส้นนี้กับไอรินล่ะ? เธอไม่มีเครื่องประดับดีๆ เลย และอีกอย่างนะ" เขาเสริม เสียงของเ

็นหินไปแล้ว กลับหาทางแตกสลายในรูปแ

นิ้วของเขาสัมผัสกับผิวของเธอ การเคลื่อนไหวของเขาช้าและตั้งใจ

ัวริน?" ไอรินถาม เสียงกระซิบแ

เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ฉันรู้จัก

และเดินออกจากบ็อกซ์ พึมพำอะไร

ี่ปูด้วยหินอ่อน หน้ากากที่แสนหวานและไ

มือของเธอแตะที่สร้อยคออย่า

ด เสียงกลวงเปล่า ฉั

งเธอทิ้งความหวานไปในทันที

น ทุกอย่างจะจบลง ฉันจะได้พ่อของฉันกลับม

ปที่บันไดใหญ่ เสียงส้นสูงของเธอ

ขึ้นอีกครั้ง "เขาเป็นของฉัน รู้ไ

โต้ติดอยู่ที่ริมฝี

ผลั

กอยู่แล้ว ร่างกายของฉันยังอ่อนแอจากอาการบาดเจ็บ ฉันหง

ณะที่ฉันกลิ้งลงบันไดที่ไม่ปรานี เหมือนตุ๊กตาผ้าในชุดเดรสแบรนด์

กก็พร่ามัวไปด้วยความเจ็บปวดและสีแดงเลือด เลือ

ของบันได ใบหน้าของเธอแสดงความสยดสยองอย่างเสแสร้ง ในการเคลื่อนไหวเดียวที่คำนวณมาอย่างดี เ

าบใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเธอ "พี่เขาผลักริน แล้วริน...ริน

สายตาของเขากวาดมองเหตุการณ์: ฉัน นอนจมกองเลือดตัวเองอยู