นภา

้นกว่าที่เคยอยู่มา ฉันเดินเข้าไปในรั้วม

้องบรรยายอย่างตั้งใจ ฉันซึมซั

านอาหารเล็กๆ แห่งหนึ่ง ฉันเป็

สึกเหนื่อยล้า ปว

อย ฉันก็ยังรู้สึ

บตัวเข้ากับชีวิตที่วุ่

หอพักของฉัน เขาตะโกนเรียกชื่อฉัน

ธอถึงเขียนชื่อพัชราลงไปในใบจดทะ

กับฉัน!" เขายังคงตะโกนต่อ

าด้วยสาย

คนอื่น" ฉันตอบ "ฉันรังเกียจ

มไม่เชื่อ "รุ่ง! เ

ฉันพูด "ฉันไม่ต้องกา

ห้เขาไปให้พ้น

พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ฉันไม่สน

ที่เต็มไปด้วยความตกใจ และ

ะ!" ชัชชัยพูด "เธอเคยวิ่งตามฉั

ของฉันอย่างแรง แรงบีบข

"คุณชัชชัยพูดถึง

ี่ไหน" ฉันถามกลับ "ตอนที่ลูกของ

ข้าไปในจิตใจของชัชชั

่นๆ เริ่มหยุ

ดงก่ำด้วยความอับ

ไรออกมาน่ะ" ชัช

าอย่างแรง ฉันรู้สึก

" ฉันถามกลับไป "รุ่งนภาคนเก่า

่างแน่วแน่ "เขาตายไปแล้วตั้งแ

มีชีวิตใหม่ ฉันมีการศึกษา และฉันมี

คุณชัชชัยอยู่ใน

จากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

งแผ่นหลังของฉัน ความสับสน ความเจ

ชชัยได้ลิ้มรสความถูก

องเขาไม่เกี่ยวกั

นคง ทิ้งชัชชัยและอดี

อยู่ตรงนั้น มองดู

ว่าทำไมฉันถึงได้เปลี่

ปล่าและความเจ็บปวดอย่

วามโกรธ ชัชชัยตัดส

รงไปยังห

ับชัชชัย สีหน้าข