อยังเป็นสามีภรรยากัน” สีหน้าของเขาเร

ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงเอนตัวล

้มตาจัดการงานผ่านโทรศัพท์มือถือ แววต

กแบบหนึ่งในล้าน ใคร

่ชอบถูกจ้องมอง พลันรู้สึกว่

ในอดีต เขาจึงจำใจฝื

อหลับไปแล้ว เขาถึงไ

“บอสครับ พรุ่งนี้ยังมีงานอีกนะครับ ดึกป่านนี้แล้ว รีบกลับไปนอน

ยังไม่ได้นอน บอสต

มือเขา คิ้วคมคาย

นี้ สู้ไปนอนกับเฉียวหน

ร่กับเธอจนหนำใจ เขาก็จะส

รู้สึกรับไม่ได้กับคว

ยนไปเป็นคนละคน เธอแสร้งทำเป็นคู่สามีภร

อาอกเอาใจ แต่พอลับ

ื่อยิงออกไปแล้วย่อมไม่อาจหวนกลับ แ

ออกงานสังสรรค์สารพัด ตกเย็นยังมีงานเลี้ยงรับรอง แล้วก็ยุ่งลาก

เพราะอาหารข้างนอกมั

ต่เชฟข้างนอกทำไปทำมาก็หนีไม่

าย เซิ่งอันก็ซื้ออาหาร

งคนเป็นเจ้านายที่คีบทานไปไม่กี

ไม่เจริญอาหารอย่างยิ่ง “สั่งแก

็นคนทานยาก เลยตัดสิ

อน ๆ ก็ถูกส่งมาถึง ชั้นบนสุดของกล่องเก็บ

ดกล่องอาหารออก ก็รู้ใ

น ให้เธอเข

ำบาก จำใจต้องไปเชิญคุณนายที่ ‘ย

ัญราคาถูก ๆ เข้ามา พอเข้ามาในห้องก

่ายจังนะ ไม่โวยวายจะหย่าเลยด้วย เป็นเพราะเปลี่ย

จับช้อนไว้ และจงใจคนน้

ก่อนจะแย่งช้อนมาตักซุปซดไปหลายค

าติกลมกล่อม แต่พอเข้า

นเขาทานซุปไปได้ค่อนชาม จึงค่อยเอ่ยปากขึ้น “ถ้

อ่ยเสียงเรียบ “เล่นละครคงจะเหนื

จิตใจเธอเหนื่อยล้าเต็มทน ไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับเข

ายร่างขึ้นมา ถูกต้องตา

ไม่แม้แต่จะชายตามอง แต่

งคุณหรือไง？ อย่าเห็นแก่ตัวนักเลย” เธอไตร่ตร

ในใจเขาได้ ที่แท้เพราะในใจเขาก็มีแฟนเก่าอย

ไปคิดให้ดี ๆ ก่อนว่าลำพังแค่คุณจะแ

เค็มไปหน่อย ล

นึ่ง แต่ยังไม่ทันจะกลืนลงท้อง ทั้

เฉย แพขนตางอนยาวบดบังอารมณ์ในแววต

้องกิน ระวั

ดี่ยว เซิ่งอันที่นั่งอยู่บนโซฟ

ะกลับแล้ว

ละเดินจากไปด้วยท่าทีไร้อารมณ์ เตรียมจ

กำลังขมวดคิ้วมุ่น สายตาเอาแต่จ้องมอง