(Pann

่บ้านห่างไกลแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ ลมหนาวพัดโชย

พัณณิณ จิระอนั

ฉันคือ

เจ็บปวด รมิตาที่เริ่มต้นชี

สลับซับซ้อน ทุ่งหญ้าสีเขียวขจี และส

ที่สวยงามแ

้สึกเหมือนได้หลุดพ้น

่นี่ เพราะฉันต้องการท

ืมนภัสสร ลืมตระกูลคุ้มวงษ์ที

เริ่มต้นชีวิตให

น ชีวิตที่ฉันไม่ต้องแกล้

ต่ฉันมาอยู่ที่นี่ ฉันตัดขา

เช้ามาเดินเล่นในหมู่บ้าน ทำอาห

บเหงา แต่ฉันกลับรู้

วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้

่าใครจะมองฉันเ

ุขกับความส

ะยาน ฉันเคยมีความฝันที่จะส

ฝันเหล่านั้นม

อะไรอีกแล้วนอ

หนึ่งในหมู่บ้าน ทุกวันฉันจะชงกาแฟ

มสามารถอะไรมากมาย แต่ฉันก

่ดุเดือด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเป็นส

วามสงบเงียบในร

ผ่านมาปะทะใบหน้า มันทำให้ฉ

ู้สึกว่าฉันย

ไปเดินเล่นในสวนหลังบ้าน มองด

ที่สวยงามแ

นคิดถึงอดี

ปวดเหล่านั้นเอาไว้ให้ล

เองว่าฉันไม่ได้คิ

วเองว่าฉันไม่ได้

ไม่ใช่เพื่อแก้แค้น แต่เพื่อท

ิง เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องเจ

ารับรู้ว่าฉันไม

ไว้กับฉัน และความเจ็บปวดที่เขาไ

ามเจ็บปวดทั้ง

ัก ไม่ต้องการความเ

ากมีชีวิ

มีชีวิตในแ

ัดขาดจากอดีตมัน

ำเก่าๆ ก็ยังคงผุ

ยายามที่จ

จะใช้ชีวิตอย

ะอย่างที่ไม่เ

ล้งทำเป็นมีค

พยายามเอาใ

างเนื้อสร้างตัวเพื่

กับความเย็นช

สิ่งทุกอย่างมั

่ามันจะจบลง

มา มันเป็นรายงานทางการแพทย

ับนภัสสร คุ้มวงษ์ แ