้งก่อนกลับมาทำงานต่อที่บริษัท เมื่อเดินมาถึงหน้าห้

มาในห้องมองพี่ชายที่นั่งรออยู่บนโซฟารั

ายด้วยความไม่พอใจ หากไม่ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาของพนักงานคงไม่รู้เลยว่าเจ้าน้

มีอะ

น้ำใจเมียเราบ้างนะ ถึงจะเป็นผู้หญิ

ะคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับพริมมาเเล้ว…ผมคงไม่ม

ไรเเล้ว ผมจ

ีกกี่สิบครั้ง กตตน์ก็ไม่เคยสนใจเเม้เเต่น้อย

องนี้เท่าไหร่ เเต่ยังไงวันน

งถอนหายใจออกมา ไม่ว่าจะพยายามให้รักพริมมาแค่ไหน แ

ให้เธอลองแต่งหน้าเอง หญิงสาวก็พอจะจำได้บ้างในบางส่วนอย่างเช่นการทาครีมรองพื้นหรือการใช้แป้งตลับ พอมาทำเองจริงๆ กลับดูไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ต่อมาใ

ให้ใส่ แบบที่เธอชอบน่ะสิ ! ทั้งยังบอกว่าแบบนี้กตตน์ไม่มีทางหันมาสนใจ

ยังได้ชุดนอนและชุดชั้นในสุดหวิวเพิ่มมาอีกหลายชุด หากต้องใส่เศษ

งแค่ยิ้มและเงียบเท่านั้น สุดท้ายก็ซื้อแต่ของเสร

ินเข้ามาในบ้าน จรีภรณ์เดินหน้าหงอยสุดเศร้าเพราะวันนี้นอกจาก

ันมาครั

รู้สึกพอใจอยู่ไม่ใช่น้อยที่ช่วงสอง

้อของ

เมย์ไปด้วยเลยนะค

นห้อง ฉันก็ไม่อย

แล้วเดินเข้

้าวกันเถอะป่านนี้ป้าม

ไรเกี่ยวกับครอบครัวของพริมมามากนัก ทว่าสิ่งที่รับรู้คือความ

างคืนทำให้สมองของหญิงสาวดูปลอดโปร่ง วันนี้ทั้งวันเป็นสีสันอีกแบบที่ไม่เคยสัมผัส แน่นอนว่าสำหรับเธอแล้

้รู้สึกชอบสา

สียงดัง ปัง ! หญิงสาวสะดุ้งและถอยหลังออกห่างเล็กน้อย ใจระแวงถึงวิญญาณสาวน่ากลัวที่เจอเมื่อเ

าให้เดินไปที่ประตู เเต่กลับไม่ยอมทำตาม จรีภรณ์อยากจ

ปซะ…อ

ผชิญหน้ากับอีกฝ่าย เพราะเพียง

กร่างของ

ึ้นทันที หมายความว่าวิญญาณ

งของฉัน

าลึกและหลับตาก่อ

นได้เเล้ว” กตตน์เปิดประตู

ะรีบวิ่งเข้ามาในห้อ

ของพริมมา อยู่ใ

ี่นั่งดูเอกสารอยู่บนเตียง ก่อนขยับต

่ยขึ้นพลางขยับตัวออกห่าง ทว่าจรีภรณ์ก็ขย

ผมจะนอนที่พื้น…” กตตน์พูดจบ หย

ภรณ์พูดพลางมองชายหนุ่มที่นอนหันหลังให้ หญิงสาวกลัวจนเมื่อคืนแท

มอนเเละลงจากเตียงมานอนข้างๆ ชายหนุ่มทันที กตตน

ป็นอะ

จรีภรณ์พูดขึ้นในขณะ

อกมาก่อนจะหยิบ

ัวอะไร

ยคุณยัง

ากใส่เขาด้วยความเคืองใจ หากว่าไม่มีผีเเล้

ายที่รักทั้งน้ำตา...ความโศกเศร้าและความ

ยู่นี่ ช่วยพริม