ทีแล้วก็คืนร่
ีเป็นเสี้ยนหนามที่ยังคงอยู่ ไม่ว่าอย
ขึ้นทาบอกแล้วยิ้มออกมา
วิกัญญาด้วยความโกรธและเสียใจ ความทรงจำครั