ด้วยเหรอ แล้วทำไมเมื่อคืนพวกท่านถึงไม่บอกกล่าวข้าบ้าง พวกท่านกล

้ากับเหล่าองครักษ์อีกสี่คน ก่อนที่ข้าจะถูกเจ้าพวกคนใจดำเล่นงานโดยไม่อาจจะโต้ตอบได้ ซานเกอที่แสนจะใจดีที่สุด...ในตอนน

ใจดีเช่นกัน เราอยู่ระหว่างเดินทางที่ทุกย่างก้าวล้วนแล้วแต่มีภัยอันตรายมากมายนัก การที่ข้านั้น

หันมามองข้ากันเป็นจุดเดียว ในสายตาแต่ละคู่ถ้าให้ข้าคาดเดาความคิดของพวกเขา ล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยสงสั

ันอีกหลายวัน ก็ควรทำตัวให้สนิทสนมกันไว้สักเล็กน้อยและน่าจะมีการผ่านเข้าเมืองบ้าง จะให้เรียกท่านหัวหน้าองครักษ

หันไปเอ่ยปากชักชวนเสี่ยวฝานที่ตื่นนอนก่อนข้านานแล้วให้ไปด้วยก

ียบร้อยแล้วข

็คงจะถูกคุมตัวไปนั่นแหละ ตอนนี้พวกเราก็เหมือนกับนักโทษ จะมีดีหน่อยก็ตรงที่ไม่ถูกเชือกมั

มข้

่ยปากบอกให้ล่วงรู้ ไม่ใช่เพราะกลัวว่าข้าจะไม่ปลอดภัย หากท่านก็คงมีเหตุผลของท่าน ถ้าข้า

ละเรื่องของสถานที่ซึ่งข้าจะต้องไปอาศัยอยู่...น่าจะเป็นเวลานานมิใช่น้อย ได้

นแล

วามให้ข้ารู้อีกนิด...ได้ไหมขอรับ

บสายลมพัดมาและพัดไปไม่ผิดพลาด ที่นั่นนอกจากตัวท่านอ๋องแล้วก็ยังมีสาวใช้อุ่นเตียง อนุสองและอนุสี่ แต่ไร้พระชายาเพราะท่านได้เสีย

วามโปรดปรานกับพวกนางตั้งแต่ยังไ

่านคิดอันใดของ

านมิรู้หรืออย่างไรกัน จะมีเรื่องกับคนมึนเมาหรือกับอันธพาลก็ได้ แต่ห้ามมีเรื่องและทำให้สต

พียงแค่สะดุดเท้าตัวเองแล้วล้มใส่นาง จนนางล้มหน้าไปกระแทกกับขอบโต๊ะ ทำให้นางเลือ

้อนด้วย ดังนั้นสิ่งที่ควรทำคือไม่ควรพาตัวเองไปทำให้ท่านอ๋องโปรดปรานที่คงจะเป็นไปได้ยาก อาจจะกลายเป็นพาตนเองไปพบเจอกับความยุ่งยากและเดือนร้อนเสียมากกว่า หนทางที่ดีที

จ้

มีความคิดเช่นนี้ใ

าะออกมาเมื่อหูคล้ายจะได้

ที่เคยเห็นใบหน้าท่าน เป็นไปมิได้เลยที่

ากตัวข้าเป็นบุรุษที่มิอาจมอบสิ่งนั้นให้กับท่านอ๋องได้ เห็นทีว่าการสมรสของข้านั้นคงจะเป็นเรื่อง

ถอะ ไม่ถึงหนึ่งก้านธูป เราก็ต้องเดินทาง

้ข้าไปทำธุระส่วนตัวเช่นนี้ ข้าก็เลยตอบรับด้วยการเดินอย

ไม้ที่พัดไหวไปตามแรงลมหากไร้ซึ่งสรรพเสียงของเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ ข้าก็มิอาจจะคิดในแง่ดีได้ เกิดว่าม

ึกสดชื่น หากข้าก็ต้องยอมตัดใจลุ

เพราะอย่างไรเสียข้าก็ต้องพลัดตกลงไปในแอ่งน้ำจนเปี

วข้านั้นได้ตกอยู่ในอ้อมแขนของซานเกอ เราสองคนใกล้กันจนข้าได้สัมผัสถึงลมหายใจอุ่นของคนที่ช่วยมิให้ข้าเปียกปอน คนที่ทำให้ข้าเห็นว่าในความเย็นชาที่มีกลับมีความเป็นห่วงเป็นใยในตัวข้าอยู่ม