มรู้สึกใดๆ ให้กับชายตรงหน้า เมื่อถึงวันนั้น เธอก็สามารถ

ะ แล้วดา

ไล้เปิดแยกกลีบปากหนาด้วยปลายลิ้นเล็ก สอดแทรกไปในโพรงปากอุ่น สองมือเล็กลากไล้เคลื่อนไปยังจุดสำคัญๆ ของภามอย่างไม่อายคนที่นั่งมองอยู่ จวบจนได้ยินเสียงครางผะแผ่วดังมาจากคนร่างใหญ่ถึงได้ยอมเคลื่อนตัวออก เด

ี่ชายซะจนน่าเกลียด นึกหรือว่าฉันจะยอมให้หล่อนก

ทนี่ก็ไม่ได้ ห่างไกลกันเยอะ” รสรินพูดเสียงดังๆ ตามไล่หลังให้อีกฝ่ายได้ยินด้วย ก่อนจะหันมาหาพี

ยงเย็น นอกจากจะปรายสายตาแข็งดุกร้าวไปแล้ว ยังจะรัศมีแห่งความเกรี้ยวกราดและขุ่นแค้นส่

สียงหวานกับน้องสาว และอย่างที่กลัวว่าอีกฝ่ายจะอิดออด

เคลียร์กับน้องสาวพี่ให้ดีละ แล้วอย่าลืมคุยเรื

้สำเร็จ เพราะใบหน้าน้องสาวของเขานั้นบ

าเรื่องนี้มาบอกน้องรส แต่แหม...” หญิงส

ลยนะ ตกลงไม่คิดถึงน้องสาวคนนี้บ้างเล

เตียงจะแย่แล้ว แต่ก็ต้องเคลียร์กับชานนท์ด้วยเหมือนกัน ไม่งั้นนอนไม่หลับ ส่วนพี่ชายน่ะหรือ เอาไว้คุยที่บ้านพรุ่งนี้แล

ยตัวยุ่ง” มือใหญ่ยกขึ้นขยี้ผมบ

ปก็ได้ ไม่อยากอยู่ขว

ือกินด่างก็ยังมี โน่นกว่าจะรู้ตัวว่าเขาสำคัญก็เมื่อตอนเขาจากไปแล้วนั่นแหละ อีกอย่างเรื่องบางเรื่องเร่งรัดไปยิ่งทำให้มันห่างไกลไป ถ้ารู้จักถอยหลังกลับไปสักก

แลกันเอง เรามันคนนอก เขาไม่ต้องการให้อยู่เป็นก้า

มือเล็กคล้องแขนใหญ่ คิ้วโก่งสวยได้รูปเลิกขึ้นเม

นั่งเดินตามน้องชายออกจากห้องทำงาน ด้วยเธอรู

าย!

แขนเรียวยาว บีบกระชับและดึงแรงๆ จนร่างโปร่งถลาไปด้านหลังชนเข้ากับแผ่นอกกว้างบึกบึน แต่มันคงจะไม่เท่ากับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่าพ่นอยู่บริเวณลำคอระห

ระเรื่อซึ่งสั่นไหวระริก จนต้องรีบขบกัดเอาไว้ หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักรัว

นพี่สาวอยู่ในอ้อมแขนภาม สายตาที่นันทิยาส่งมาให้มันหลากหลาย จ

ปล่อยพี่สาวผม

ต่ถ้าใช้ศักดิ์ศรีแลกกับความสุขเล็กๆ น้อยๆ เขาว่าไม่คุ้มกัน ถ้าไม่ได้ยินคำบอกจากปากภามว่าจะแต่งงานกับนันทิย

นทิยาออกจากภาม คิ้วเข้มเลิกขึ้นเมื่อแขนใหญ่ถ

น่าพี่

้ามอย่างไม่เข้าใจและไม่ค่อยจะชอบใจสักเท่าไหร่ ก็เห็

ก็ไม่ต้องห่วงพี่ไทนี่มากหรอกน่า พี่ไทนี่ดูแลตัวเองได้ เชื่อน้องรสเถอะ” รสรินเชื่อในความดีและน่ารักของนันทิยาว่า จะต้องสามารถยึดพื้นที่ในหัวใจภามได้ เพียงแ

น แหม...ปากบอกว่าไม่สน แล้วไงตอนนี้ถึงได้กอดนันทิยาจนตัวกลมเชียวนะ หน้าตาก็แหมระรื่นสดชื่นเชียว อย่างนี้มีลุ้นใช่ไหมนี่ แ

แสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับสายต