งก่อนพนักงานของตนเองเป็นประจำ ถึงอ

รหัสใช้งาน ค่อยวางกระเป๋าลง นาทีต่อมาประตูห้องถูกเคาะเบา ๆ แล้วเ

ารป่วยเมื่อวานนี้ “ด

พบว่าเมื่อวานตนอ้างเรื่องไม่สบายเอาไว้ เพราะไม่อยากตามเขา

ยเอาเปรียบลูกน้อง งานไหนทำเองได้แทบจะลงมือทำด้วยตัวเองด้วยซ้ำไป ไม่วายกระเซ้าด้วยรอยยิ้มว่า “รู้ไหม เ

างแก้วกาแฟลงที่โต๊ะ เลี่ยงออกไปเอาตารางงานของวันนี้มาแจ

ื้อมหยิบกาแฟขึ้นจิบ ตามองที่หญิงสา

ว คล่องแคล่ว เป็นงานไปเสียทุกอย่าง จนบุรินทร์เคยคิดเล่น ๆ ว่า หากขาดเลขาอย่างขวัญสุดาสั

ัญที่ทำให้ไปถึงเป้า

าให้แยกตัวไปทำงานได้ ส่วนเขาเองดึงเอกสารด่วนที

ต็มพื้น ขวัญสุดาเข้าไปยืนมอง ก่อนถามแม่บ้านของสำนักงานว่า “หอ

ออกมาจากห้องเสียก่อน เขามองเลยไปยังลิฟต์ ผุดรอยยิ้มแล้วตรงเข้

ด้ยัง

นหน้ายิ้มแย้ม มองบุรินทร์ที่ตรงเข้าไปประคองหญิง

ในห้องเรียบร้อยดีแล้ว ค่อยถามกึ่งหยอกเย้าว่า

ายไม่มาหาเอง ชาตินี้คงรอจนแห

่าจะแวะไปหาคุ

จะไปหาสักที ขืนรอเรา มะพร้าวทะลายที่บอกให้เก็บไว้ให้ผม คงแก่ร่วงแตกห

งอารมณ์ดี คุณยายผกามาศค้อนหลานชายวงเบ้อเริ่ม

ล้วนะตาหมอก จะคลอดอย

ต่อว่า บอยอายุเพิ่งพ้นยี่สิบไม่ถึงสามปีด้วยซ้ำ แต่กำลังจะ

ฉไฉ บ่นท่านกลับว่า “ก็ยังจะให้ขับรถมาส่งอีกหรือครับ ไม่ให

เรื่องครอบครัว “ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยตาหมอก เราน่ะทำแต่งา

ายของเขา ก็แว่วเสียงเคาะประตูรบกวนการสนทนาอ

จ้านายและยายของเขามาวางที่โต๊ะด้วยตนเอง แทนที่จะใ

บำรุงหัวใ

ง ตอบรับทางเลขาของหลานชายด้วยท่าท

ิงสาวด้วยท่าทีพอใจ คนเป็นยายเห็นเข้าก็นิ่ง กระแอมเบา ๆ บุรินทร์จึงละสาย

ว่าผมจะตั้งใจหาหลานสะใภ้มาให้คุณยายได้ชื่นชมแน่นอน อาย

อนเสียงขรึมว่า “เราน่ะก็อายุไม่ใช่น้อย มองใครต้องมองให้ถ้วนถี่นะพ่อคุณ อย่ามองอะไ