น่าจ

วเข้ามาช่วยดูให้

เดี๋ยวอีกครู่ผมจะให้เด็กๆมาช่วยเ

่ได้รู้จักเขาดีพอจะรบกวนเขาถึงขนาด

นไรค่ะ เ

ถอะ

มื่อเธอต้องการความช่วยเหลืออยู่ใน

อเย็นของคุ

บรถออกสู่ถนนให

างทีก็สองทุ่ม สาม

องฝ่าการจราจรที่แสนคับคั่งจนมาจอดที

ทุ่มแล้ว แวะรับประท

ดมือชก แต่น่าแปลกที่ความฉุนนิดๆนั

่แล้วก็ยอม

ุลย

กรู้ถึงความสนิทสนมแผดดังขึ้น ก่อนที่เจ

ี่ทำให้คุณไม่ให

และไม่ทันที่ใครจะได้ตั้งตัว เจ้าหล่

านไม่นานมีชายร่างสูงเข้ามารับช่วงต่อจากตุลา พาสาวอา

ซึมตรงมุมปาก ตุลาแตะแขนเธ

่งไป บอกด้วยน้ำเสียงที่เดาอารมณ์ไม่ออก “ไม่เป็นไรค่ะ ค

ทว่าจริงจัง แววตาที่เขาใช้มองเธอลุ่มลึกราวกับบ่อน้ำยามราตรี “ต้องขอโทษแทนเธ

ารู้สึกจริงจังมากทีเดียวขณะ

รงนี้อีกต่อไปแล้ว ตั้งท่าจะกลับอย่างเดียว ด้วยการเรียกแท็กซี่ให้

ะค่ะ เธอค

กครับ เธอเข

แววตาเคร่งขรึ

รา...ลองอยู่ในสถานะดูใ

์เริ่มจะตีกัน เมื่อเห็นเขาคว้ามือเธอขึ้น

ราคบกั

่ได้ตอบตกลงกั

นงงอยู่มาก ไหนจะยังโกรธไม่ห

ข้าหาเธอทีละนิดอย่างใจเย็นและมั่นคง จนณวกาญจน์เองก็ชักหวั่นใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา ทำไมก้าว

งานของเขาถูกเปิดออกหลังมีเสียงเคาะไปเพียงสามครั้งเท่านั้น และเขายังไม่ทั

ำพูดที่เตรียมจะว่ากล่าวก

าถึงนี่เลย มีเรื

สนาเคยทำงานกับตุลามาก่อน หล่อนมองออกว่านา

ยับยั้งทางนี้ ก็ดูท่าจะ

นเด็กดีติดจะ

นเดียวของอาจารย์ณหทัย ผู้อำนวยการโรงเรียน

ตั้งแต่อยู่ในท้อง ได้เลี้ยงหญิงสาวมาตั้งแต่บิดาของเจ้าหล่อนถูกยิงตาย ทั้งป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนขนม พาเล่น พานอน ไม่ส

ระจันหน้าเจ้านาย

อกแล้วไง ว่าเ

อ พร้อมกับจ้องเข้าไปในตาของวาสนาก่อนตอบกล

ขอเหมือนกั

า ไปถึงไห

ทางจริงจังจนณวกาญจน์ต้องหลบตา ร

ท้ายประโยคแกล้งทำเสียงสูง กะจะให้วาสนาขำ

ล้วถอนใจเฮือก บอก

ั้งสุดท้ายนะ อย่าย

ไมค

อนถามหาเหตุผลแน่ๆว่าทำไม” วาสนาฉุน แล้วเริ่มอธิ

่ได้...หว

งแม้ลึกๆจะ

น์แบบนี้แล้ว เลยต้

่ทางผ่านเขา