ะไรห

ะทำโครงงานฟิ

ีกฝ่ายที่หอบหิ้วของมาด้วยไม่พูดไม

ขัด “พาเพื่อนเข้าบ้านก่อนณัช ยืนตาก

งเพลงลูกกรุงแผ่วๆสานกับเสียงฝนด้านนอ

ี้ด้วยหรือครับ เ

จ แล้วถึงได้ยินคำตอบของ

างณัชชาหลังกล่าวจบ นพรัตน์มองตามสายตาไปก็ให้รู้สึกแช่มชื่นในใจราวกับมีลมอัด

เพลงแบบ

เท่านั้

วสนิท

วที่ฉั

ถนา คนเ

ชื่ออะไรห

ยวในดวงใจ” หญิงมากวัยตอบพร้

ราะน

ังบ้านแล้ว ออกมาอีกครั้งพร้อมแก้วใ

รบ

จ ตอบไม่เต็มเสียงน

กลับ “อะไร หมายถึงของที่บอ

ก้มเด็กหนุ่มออกสีระเรื่อเล็กน้อย กระแอมไอกลบความ

นเธอเรียกว่า ‘แม่’ ชวนย

ครับค

มากหรอก” หญิงคนนั้นกล่าวชวนด้วยน้ำเสียงอย่างคนใจดี พร้อมมองสำรวจเด็กหนุ่มจ

ส้มนี่ของโปรดผมเลยครับ” รีบพูดคล้ายเอาใจ เมื่อนึกได้ก็

ตั้งโต๊ะเถอะลูก ตักข้า

่ที่เป็นมารดาของเธอเพียงเท่านั้น แต่เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ร่วมกินข้าวไปพร

รู้สึกว่าณัชชาทำอาหารได้เก่งไม่แพ้แม่ครัวที่บ้านของ

มข้าว

ับ ผมอิ

รอบมาให้เพื่อ

ลงกล่องหม

าสักกล่

ารดาของตัวเอง แล้วผละออกไปทางหลังบ้าน บังเกิดความรู้สึกอิจฉาหญิงมากวั

ม่กี่นาที ออกมาอีกครั้งพร

ยนะ เค

ุลส่ายหน้าเบาๆ ยิ้มก่อนตอบ “ไ

เสร็จเอาไปฝากวางที่ร้านขนมหน้าปากซอยแน่ะ ลอง

นกินอะไรไม่ลงแล้ว และปกติก็ไม่ใช่คนกินจุกจิก ยิ่งอาหารการกินแบบโบราณๆ จะยิ่

...อร่อย

ื่นมือออกไปบิออกมาอีก คำใหญ่กว่า

งหมดเล

อื

ื้อหมดนี่เลยได้ไหม จะเอาไปให้ท่านลองชิม คุณย่า

องตัวเอง แล้วเลื่อนไปมองนิ่งๆท

ี่เลย

เอาหมด

ีลูกค้าขาประจำที่อุดหนุนอยู่ แม้จะทำทุกอย่างเหมือนคนร้อนเงิน แต่

น่าเอาไปจัดใน

ียบไปอึดใจเดียว ทวน

เลี้ย

่กว่าเก่าเคี้ยวราวกับหิวโหย ณัชชามองแล้วยิ้มบ

ญญ์วรกุลจะมีงานเลี้ยงใหญ่ เราเอา

องคุณปู่ล่ะสิ ใช่ เห็นว่าจัดเดือนหน้านี้ เดี๋ยวเราขอคุณย่าให้ ท่านเป็นแม่งานน่ะ รับ

่องหมี่กรอบบนโต๊ะ เงียบๆ เงยหน้าถามก

่อคุณอิทธิ อัศวห

ัวของเขา ไม่ทันสังเกตเห็นแววตาของเธอ

กคุณปู่ของเ

ญญ์วรกุล’ ออกจะดังขนาด

าว่าได้ขนมอร่อยจากเ

ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของณัชชา ก็เผลอมองนานไปหน่อย ได้ยินเสี

อยู่กันแค่สองค

อ่อนใจจนนพรัตน์รู้สึก เด็กหนุ่มพยักหน้ารับฟัง คุยกันอีกไม่นาน ซึ่งล้วนเป็นเรื่องราวในคร