ตกใจได้มากโข จนหน้าใสซีดเผือดลงเล็กน้อย ก

ิวค่ะ จะไปหาอะไรกิน” เมื่อพูดออกไปครั้ง

ตอบนูนเด่น ดวงตาคมกริบเป็นประกายวาบขึ้นอย่างคนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์

่นี่แหละ เดี๋

กเป็นชิ้น ๆ แต่ถึงจะน่ากลัวเพียงใดแต่ส่วนลึกในหัวใจกลับสั่นไหวอย่างแปลกๆ จะบ้าไปใหญ่แล้ว ทำไมถึงได้รู้สึกอย่างนี้ก

แต่เคยเห็นหน้าสองสามครั้งเท่านั้นตอนมาเรียนต่อในกรุงเทพฯ แล้วตามแม่ไปที่ทำงาน ด้วยลักษณะคมเข้มชวนฝันก็ทำเอาสาวน้อยอย่างเธอถึงกับหลงเ

ยู่เสมอ บอกกล่าวให้รู้บ้างแต่ไม่บ่อยครั้ง เพราะเธอบอ

กจะจำ แต่ชื่ออีกฝ่ายก็ผุ

กใจหน่อย ๆ ปกตินิลลดาที่เขารู้จักกลัวอะไรเป็นซะที่ไหนกัน ต่อปากต่อคำด้วยน้ำเสียงรา

ท่าทางมีลับลมคมใน เข้าไปพูดจาอะไรกับแม่เขาอยู่ในห้องทำงานอยู่เป็น

่ความรู้สึกภายในบ่งบอก เรื่องที่คุยกันจะต้อง

หรือ แกล้งทำไขสือใสซื่อ แต่ดวงตาน่ะลุกลี้ลุก

รงหน้ามาฟาดให้ก้นลายนั่งไม่ได้เสียจริง ทำ

จะมีผิวขาวใสนวลเนียนขึ้นถึงขนาดนี้เชียวหรือ แล้วไอ้ท่าทางหงอๆ ไม่กล้าสบตาด้วยนะ ทำไมถึงขัดสายตานัก

แต่ตอนนี้กลับต้องมาติดแหง็กกับผู้ชายปากเสีย มองเห็นเธอเหมือนตัวเชื้อโรค คำพูดแต่ละคำท

ค

อะไร ทำไมวันนี้ถึงได้กวนประสาทเขานักหนาก็ไม่รู้ แล้วไอ้หน้าซีดสลับแดง กับประกายในดว

ืนมันลงไปในคอได้ทัน “นิลจะไปทานอาหารแล้วกลับบ้านเลยค่ะ คะ...คุณภูมิไม่ต้องห่วง

พราะหน้าตาเซียวๆ ขอบตาก็ลึกโบ๋ ในดวงตาหรือก็เหมือนหมาหงอยหมาหลงทางคู่นั

พัดลม “มะ...ไม่ต้องค่ะ ไปเอ

นภาระจำยอม ทำไมนะหรือ ถ้าแม่รู้ว่าเขาเจอยายตัวจ้อยนี่แล้วไม่จัดการทำหน้าที่สุภาพบุรุษที่ไม

น่” สั่งความแล้วรีบลุกเดินไปเพื่อจัดการโทรศัพท์หาอีกคนให้เธอรู้ว่านัดจำต้องเลื่

นสุดท้ายเสร็จเรียบร้อย ไม่ทันจะได้ยกเท้า สายตาก็เหลือบมองไ

มสงสัยอยู่กับตัวได้นาน รีบสาวเท้าตามไปอย่างไม่เร่งร้อน อย่างที่คิดได้ ถ

ธุระส่วนตัวดูลุกลี้ลุกลนและมีพิรุธอย่างชัดเจน เลยคิดได้ทางเดียวไอ

รวจแล้วว่าไม่ผิด แต่เพราะอำนาจเงินของคนอีกกลุ่มช่วยกันบิดเบือนความจริงกลับถูกให้เป็นผิด กลับผิดให้เป็นถูก

นัก ก็เพิ่งจะแค่ซาลงไปเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น ทำให้บ้านป่าดูมืดครึ้มราวเป็นยามราตรีอันมืดสนิทไร้แสงเดือนและดา

งบอบบางมาเขย่าให้หัวคลอนเสียจริงๆ เป็นบ้าอะไรนักหนา ถ้าไม่อยากแต่งงานกับเขาก็บอกกันตรงๆ ซิ ไม่

ไม่ชวนกันบ้า

เดินวนไปเวียนมาในห้องราวกับหนูติดจั่น สีหน้าบูดเบี้ยวและบึ้งตึง เรียวปากอวบอิ่มยื่นออกมาด้านหน้าจนแทบจะติดกับจมู

ี้แหละที่เขาเรียกว่าทำให้ป่วยได้ง่าย ๆ เป็นอุปสรรคในการหลบหนีของคนไม่รู้ไม่ชินทางอย่างเธอซ้ำ