อนที่ 3 เริ่ม

ภาคม พ

่วนใหญ่ตกใจตื่นกันหมด ถึงจะเป็นทีมเดียวกันแต่

เขาก็ตื่นไวอยู่แล้ว หลังจากเสียงนกหวีดดังก็ผ่านไปหลายนาที

ำประปามาจากไหนหรือจะใช้ระบบสายดินหมดแล้ว นั่งเหม่อค

นานเซนก็ตื่นขึ้นพร้อมทั้งมองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางที่สะลึมสะลือ

ที่ห้องของพวกผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ กัน และเปิดป

ันอยู่ต่างก็ตกใจ ช็อกยืนนิ่งไปสักพักก่

ลงตรงพุ่มไม้ข้างอาคารพอดี เสียงร้องที่ดังไปทั่วอาคารทำให้พวกนักเรียนที่อยู่ใกล้ ๆ ออกมาดูกันหมด ส่วนทางนาริก็

ไม่รู้สิ” เซนปีนกลับขึ้นมาและเดินกลับเข้าห้องตัวเอง

รกระแทกมาใช่ไหมครับ” แซมถามขึ้นมาขณะที่เซน

ต่ไม่คิดเลยว่าจะขนา

ะ” เซนตอ

้นหลังจากครั้งแรกประมาณ

ๆ” นายทหารคนเดิมที่ตะโกนมาสุดเสียง พวกนักเรียนต่างก็รีบออกจากห้องและไปที่จุดร

่อดูคนที่ยังไม่มา โชคดีที่ทุกคนมากันหมดแล้ว ซึ่งเสื้อผ้าที่ใส่จะเป็น

้าฉันนับแล้วไม่เหมือนเดิมล่ะก็ พวกนายทุกคนจะติดร่างแหไปด้วย” สิ้นเสียงจากทหารเสียงฝีเท้าก็

ไว้ให้แล้ว” นักเรียนยี่สิบกว่าคนและพวกทหารสิบกว่าคนเห็นจะได้ พวกเขานั่งกินข้าวเช้าซึ่งเป็นข้าวต้มที่มีผักชีโรยหน้าแค่นั้

ยนทีมและการฝึกทุกอย่าง เอาละ เริ่มได้!!!” พวกเราทั้ง 6 ทีมต่างก็แยกกันไปซึ่งจะมีทห

” เซนที่หันไปถามพวกนาริ แต่เธอ ฟรานและคานะต่

ถ้าไม่ยอมพูดกันแบบนี้จะเข้าใจกันไหม หะ!! พวกเธอ” เซน

มีขึ้นเลยจะเป็นการฝึกแบบไหนกันนะ “ตรงนี้เป็นการฝึกความอดทน โดยว

หลังถึงแม้จะไม่นานแต่เมื่อเราได้หันหลังกลับมา หลุมหกหลุมขนาดพอดีตัวก็ปรากฏตรง

อธิบายงั้นเหรอ? แต่ไม่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ในเวลาแ

นี้พวกคุณขุดกันได้ยังไงเหรอคะ? ทั้งที่เมื่อกี้ไม

ลก ๆ อยู่อันหนึ่ง พวกเราต่างก็รู้สึกตกใจแสดงสีหน้าของคว

พยายามมองด้วยความสงสัยแ

ม่เคยได้ยินที่ไหน หลุมที่ไม่สามารถขุดได้ในเวลาอันสั้นแบบนี้อาจจะเป็นโลกอื่นที่มีวิทยาการก้าวหน้ามาก ๆ หรืออาจจะมีการเตรียมหลุดไ

สิ” ฟรานที่พูดเสียงดังขึ้นมาพอดี ท

หัวไวเหมือนเ

ับชี้ไม้นั่นลงไปที่พื้น ถึงมองไม่ชัดแต่เขากำลังพึมพำอะไรสักอย่างอยู่

ได้ ถ้าเป็นเวทมนตร์จริงก

คะ” ฟรานถามแทรกขึ้นมาอีกแล้ว ทำให้

ย!! ในใจกำลังกุมขมับแต่ควา

ยเธอเนี่ย แล้วใครให้เรียกล

ชิดติดกันเกิดเสียงดังเหมือนกับตบมือแล

ด้านหน้า และไม่นานนักก็มีกำแพงที่เป็นดินผุดขึ้นมา

ว่าเชื่อไว้

ออกมาด้วย มันคือเวทมนตร์จริง ๆ เหรอเนี่ย” ท่าทางของ

ท่าทีเหมือนกับนาริไม่มีผิด แต่กลับกันเซนไม่มีปฏิกิริยาใ

ี่ลงไปในหลุมที่พอดีตัวรออยู่พักหนึ่ง ทหารนายนั้นก็ใช้เวทอีกและกลบดินในหล

ายใจลำบาก มันคือการฝึกตรงไหน

จากตอนแรกที่นิ่งเงียบ แต่ตอนนี้เซนกลับมา

ที่อื่นที่ต้องไปอีก การฝึกทั้ง 6 ฐาน ถ้าหากจะให้ฝึกในหนึ่งวันแต่ละฐานก็จะมีเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง แต

ื่อจริง ๆ เลยเว้ย!!” เ

จะเงียบสักที!!” นาริที่ถูกฝังอยู่ข

นโต้กลับทันที ทั้งคู่จ

แหละ” ฟรานพูดแทรกขึ้นม

กิไม่ได้สนใจใครเอาแต่

ฉันเห็นเงียบมานานแล้วนะ!!” แซมที่อยู่ต่อจากฟราน

่อยู่ข้าง ๆ ได้พยายามเรียกแซม พอมอ

ยู่ได้ไม่เบื่อบ้างหรือไง? เรามาหาเรื่องคุยก

ต้องคุยกันนะ” ซึฮากิตอบกล

วนะ เอ่อ 225…226…2

ซนมองไปที่คานะซึ่งอยู่ต่อจากซึฮากิ เธอค่อนข้างขี

ตอบกลับมาแต่ก็ไม่ย

ๆ หรือว่าไม่สบาย” น้อยครั้งที่เซนจ

อบอะไรทำเพียงแค

้วล่ะ” หลังพูดจบเซนก็ดูจะนิ่

ตัวออกจนพวกเราสามารถขึ้นมาได้ แต่ก็มีคานะที่ปีนขึ้นไม่ได้จนทหารต้องไปช่วยดึงขึ้นมา จากนั้นทหารที

่เห็นนายทหารคนหนึ่งนั่งรออยู่และมีกล่องเห

้เราเข้าไปในกล่องทันที ถึงรูปลักษณ์ภายนอกจะเหมือนกล่องแต่มีประตูเหล็กและข้างในก็กว้า

แต่มองไปรอบ ๆ ผนังและเพดานด้านบน จึงสังเกตได้ว่ามีรูที่ถูกเจาะไว้อยู่บนเพดา

ช้เวลาทั้งหมด 12 ชั่วโมงในการฝึกฐานสุดท้ายจะสิ้นสุด

ลับซ้ายขวาไม่สามารถทนอยู่เฉย ๆ ได้ด้วยความที่ว่าทั้งตัวกล่องเป็นเหล็กอุณหภูมิข้างในเริ่มพุ่ง

วยวายอยู่ตลอด อากาศที่มีให้หายใจก็น

้ คนอื่น ๆ จะไหวหรือเปล่า? เท้

หมครับ?” ท่ามกลางความแสบร้อนแซมก็ได้เสนอไอ

เซน ฟราน นาริ และไม่รอช้าเริ่มถอ

ไปทางโน้นเลยนะ” นาริที่กำลัง

องยายทอมหรอก” น้ำเสียงเหนื่อย ๆ ของเ

ที่เซนพูด นาริก็ยันหัวด้วยฝ่าเท

ากผนังทันทีด้วยแก้มที่แดงจนบวมไปข้างหนึ่งเลย และด้วยความตกใจก็เลยเซมา

เซนพยายามคว้ามันไ

คานะ เขามองไปที่คานะ ซึ่งคานะก็พูดออกมาด้วยสีหน้าที่เ

ริที่อยู่ข้าง ๆ ถีบเซนจนกร

ด้ก็ขอโทษคานะทันที ด้วยใบหน

ิตะคอกใส่เซนก่อนที่เซนจ

มาเปิดประตูให้พวกเราออกไป ทุกคนรู้สึกโล่งมากสูด

องหมดแน่ ๆ” นาริพูดกับแ

นะ” ฟรานพูดกับแซมด้

บผม” ยิ้มตอบกล

ึฮากิสังเกตเห็นฟรานที่กำลังก้มเก็บอะไรบ้างไป แต่เขาก็ไม่ได้ถามและเดินต

นด้านล่างของสะพานนั้น จึงได้เห็นคลองที่มีความใหญ่และกว้างขวางมากและไม่

นายนั้นก็บังคับให้เราเดินไปที่ห

ที่ท้อง ทหารนายนั่นถีบเซนจนตกลงไปในคล

คนต่างก็ยืนเกร็งและสั่นด้วยความกลัว แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร จนพวกเรายอมกระ

ต้องโดนถีบอยู่ตลอดเลยเนี่ย” เซนยังคงโวยวายต่อ

ย ๆ ก็ไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ – ซึฮากิท

ังเกตได้ว่ามีคนหายไปซึ่งนั้นก็คือคานะ

ด แยกกันไปหา แต่ก็มีซึฮากิที่ว่ายขึ้น

า?” นาริที่รีบเข้ามาช่วย

ู่น่ะ” ซึฮากิบอกทุกคน ถึงจะพ

หญ่แล้วก็ยาวกว่าที่เคยรู้จักมาก กว่าจะดึงออกก็ลำบากเอาการ ว่ายอ

พยายามฝ่าวงกลุ่มชนออกมาอยู่คนเดียวด้วยท่าทางเขินอายไ

อะดินแล้วไหนจะยังกล่องอบนั้นอีกเอาซะเหงื่อคลุก

จก็ยังสกปรกอยู่วันยังค่ำแหละ” นา

นลองบอกมาหน่อยสิ” เซนตอบกลับด้วยท่าทีปร

ทำอะไรไปนั่นแหละที่ผิด” นาร

ลอยคอกันอยู่อย่างนั้นจนเริ่มเมื่อย แต่ก็ใช้วิธีกา

มงกว่าแล้ว อีกไม่นานก็น่าจะไปฐานต่อ

ี่ยงบันไดเชือกลงมาตามหน้าผา พวกเราใช้มันปีนขึ้นมาจนถึ

และก็ได้เห็นหน้าผาสูงใหญ่ตรงหน้า สูงมากกว่าเมื่อกี้หลายเท่า พร้อมด้วยเ

แค่ตะขอกับเส้นเชือกที่ต่อออกมาไว้เกี่ยวกับกางเกงแค่นั้น ถ้าพลาดด้วยความสูงระดับนั้

ีกทางแทน ก่อนที่จะปีนทหารหนุ่มได้บอกไว้ว่าตะ

บ้าสุด ๆ ทุกคนพยายามปีนขึ้นไปเรื่อย ๆ จนมือเริ่มพองและเลือดออก รา

ยายามคว้าคานะไว้ จนมาถึงฟรานที่คว้าไว้ได้แต่ก็ลืมไปว่าตะขอรับน้ำหนักไม่ไหวและขาดตกลงม

แหละ – ซึฮากิสามารถคว้าทั้งสองคนไว้ได้และพยายามกอดไว

ิ่มไหลออกมาไม่กี่วินาทีก่อนที่ความพยายามทั้งหมดจะสูญเปล่า มือข้าง

ั้นแต่ในขณะที่หลังห่างจากพื้นประมาณ 3 เมตร พื้นด้านล่างก็เกิดระเบิดขึ้นและแรงกระแทกจ

ืนและมองไปทางระเบิดที่มีแต่ควันตลบอบอวลไปทั่ว ทหารห

ม้แข็งแล้วล่ะ เดินเข้ามาคว้าตัวคานะไปพร้อมกับการชักมีดสั้นออกมาด้วยท่าเตรียมพ

ี่!” เขามองไปรอบ ๆ หาใครบางคนที่ทำระเบิด โดยที่ซึฮากิและฟรานได้แต่ยืนดูเฉ

วสั่น เหงื่อออกและหน้าซีด พยายามจะเอามือที่รัดคอเธออยู่ออก แต่ก็ไม

ะเบิด ค่อย ๆ ก้มตัวลงไปหยิบก้อนหินขนาดพอมือ และพยายามเ

ฮากิเริ่มง้างมือทั้งสองข้างขึ้นไปให้สุด และ

ไม่โดนที่ต้นคอแต่โชคดีที่มันไปโดนแขนที่จับคานะไว้พ

าหาซึฮากิใช้มีดเล่ม

เข้ามาหลายครั้ง และฟันไปมาขวาซ้าย แต่ถึงอย่างนั้นซึฮากิก

้าระห่ำและพูดอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะเข้าโจมตีซึฮากิ

จะยังไม่รู้สึกตัวในตอนแรกแต่แล้วเลือดก็พุ่งออกมาตามแนวยาว

วลงไปนอนกองกับพื้นทันทีเลือดที่ไหลออกมามา

ปซ่อนก็ได้เดินตรงเข้ามาหาเขาและพยายามเรียกแต่ก็สายเกินไปซึ

ือดที่ท้องออกไปบ้างเธอเอาแต่กุมมือซึฮากิไว้ ถึงแม้จะพยายามกลั้นมันไว้แค่ไหนก็ตา

าคม พ.

้เป็นภายในเต็นท์ ๆ หนึ่ง เมื่อมองมาที่ข้าง ๆ ตัวก็เห็นมือคู่หนึ่งที่ได้กุมมือของเขาไว้แน่นพอได้ลองมองดูเจ้าของมือนั้นที่ก

พอที่จะแสดงให้รู้ว่าซึฮากิมีค่ากับเธอขนาดไหน เธอได้หลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้งและไม่ได้พูดอะไรเอาแต่กอดไม่ยอมปล

ายมากนักแล้วกัน” น้ำเสียงที่ฟังแล้วดูนุ่มนวลจนทำให้ลืมคิดไปว่าเป็นเขาทหาร

ที่ผมหมดสติไป?” เขานิ่งไปสัก

ธอคนเมื่อกี้ดูล่

ื่องอะไรขึ้นกันแน่ พยายามจะลุกขึ้

ว่าจะทำอะไรก็บอกฉันได้เลย” เขาเข้ามาห้ามซึฮากิท

ดีแบบนี้อยู่ในหมู่พวกทหารด้วย จ้องตาท

ะ จะทำอะไรค่อยว่ากันใหม่พ

ี่ไม่มีใครมาหาอีกเลย จน

สำหรับล้างแผล เมื่อเปิดเสื้อและแกะผ้าพันออก แผลนั้นก็เ

อนอีกหลายวันแหละ

ึฮากิรีบตะโกนเรียกก

าแต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บนเตียงมันน่

นเอามาให้นะ” แล

ำอะไรอยู่นะ? นอน

ๆ หลายสิบเล่ม แต่สิ่งที่ได้เห็นคือก็คือภาษาที่ไม่รู้จัก ตั

าศัยดูแต่ภาพเอาและก็แกะอักษรออกมา ไล่อ่าน

นายน พ

านไปเรื่อย ๆ ก็ต้องหยุดผงะเมื่อเ

ากมายที่ไม่รู้จักภาษาแม้แต่รูปภายในหนังสือยังเป็นรูปอย่างกับในจินตนาการ ทั้งสัตว์ที่มีร

ึงแน่ใจ ที่นี่สามารถใช้เวทมนตร์ได้เท่าที่สังเกตดู การจะใช้จำเป็น

ทำให้ซึฮากิถึงกับชะงักไม่พักหนึ่ง ก่อนที่จะเปิดหน้าต่อ ๆ ไป และต่อ ๆ ไป จนเขาอ่านมันหมดทั้งเล่ม และยังคงอ่านมันซ้ำไป

นายน พ

หัวลงด้วยความนอบน้อมและเดินออกจากเต็นท์นั้

2. สูดหายใจเข้าเก็บไว้สัก 5 วินาทีก่อนค่อยปล่อยออก เวลาปล่อยลมออกต้องปล่อยให