ราคีร้ายคนเถื่อน

ลุกขึ้นเ

ี่โดนล่วงล้ำแทบทั้งคืน ดวงตาแดงก่ำมองรอบห้องที่ตนนอนหมดเรี่ยวแรง “ห้องนอนแขก” จำได้แล้วเมื่อคืนเธอโดนผู้ชายที่แอบชอบมาเนิ่

ารของเธอ น้ำตาพาลไหลออกมาเมื่อก้

นี้ฉันหาย ‘อยาก’ อย่างที่เธอต้องการแล้ว บอกมาเธอตั้งใจวางยาฉันใช่

เธอปฏิเสธไม่ยอมรับ เมื่อคืนแค่

ฏิเสธเห็น

แร่มาเพิ่มให

ขกทยอยกลับ มุกตาภาทำตามพี่สาวขอ

กำลังหาทางออกเรื่องที่เกิดขึ้น คนก่อเรื่องดันไม่ยอมรับก็โกรธมาก ทำไมเขาจะไม่รู้เด็

ไม่รู้เรื่องจริงๆ

ิเสธ” มรุเดชตวาดไม

ดูสิในเวลาเช่นนี้หัวใจก็ยังแคร์ผู้ชายคนนี้ “จะไม่บ

าสีน้ำตาลไร้แววหวานอย่างที่เห็นเมื่อคืน เขา

นรักของเขาแต่ทำไมต้อ

ตอกย้ำความรังเกียจดูถูกที่ช

องอย่ามาบีบให้เหนื่อยเลย ฉันไม่อยากเห็นและไม่คิดสนใจ” มรุเดชเบือ

าวลงจากเตียง “จะไปเดี๋ยวนี้ วันนี้เป็นวันหยุดดิฉันคน

” มรุเดชคิดได้เพียงสิ่งนี้ เดินไปยั

ีรอยแดงช้ำขอบต

ยตานั้นออก เด็กสาวกำลังตัดพ้อกัน แต่ชายหนุ่มไม

รคะ” ปากอิ

้าเธอไม่รับเงินฉันจะคิดว่าเธอต้อ

ัมผัสกัน คนยื่นเงินหดมือกลับ เงินจึงหล่นลงที

นคนเห็นแก่เงิน หวังให้ความเกลียดชังลดลงบ้างแม้เพียงน้อ

ห้องน้ำก้มใบหน้าซึ่งพร่างพรายด้วยน้ำตามองเงินในมือ แปะ! น้ำ

องไห้กอดเด็กน้อยไร้เดียงสามุกตาภา ผ่านมาปีแล้วปีเล่าจนบัดนี้ยี่สิบปีบริบูรณ์ วันคล้าย

วแรงกว่าทุกปี… ราคีที่ติดตัว อยากใ

ุกสินีลูกสาวคนโตใจลอยมองไปบนตึกใหญ่ก็

ายุยี่สิบสามปี รู่ปร่าง

แต่เช้ายังไม่เห็นเลย”

เห็น

่สบายปกติวันหยุ

ี้ลืมไปแล้วว่าตนเองไม่เป

วไม่พอใจที่คนเป็นพี่ไม่

รักกันจัง คุณพรหมเทพเขาไม่ยอ

สารมุกตาภาไม่ได้ เพราะเกิดมาไม่เป็นที่ยอมรับของพ่อ ถึงคุณพรหมเทพไม่สนใจคนรับใ

ืนหนึ่งคุณพรหมเทพประมุขของบ้านเมามายจนล่วงเกินมะลิลา แต่หนุ่มๆ

างหยอกล้อพูดกันสนุกปาก คุณหญิงเกื้อฟ้าก็รังเกียจมะลิลา แต่สาวใช้ผู้อาภัพไม่รู้จะไปไหน เธอไม่มีเงิน ไม

แม่เงียบไม่ด่า

ะ” มะลิลาไม่สนใจมุกสินีค

” มุกสินีสีหน

เรื่อย” มะลิลาตวาด มุกสินีหน้างอในนึกเ

กของชายซึ่งเธอหมายปองมานานจึงคิดกำจัดให้พ้นทาง สมใจสาใจเหลือเกินที่มุกตาภาเข้าไปในห้องค

่อฉีกอกแน่ๆ แกอย่าโกรธฉันเลยหาผัวให