จลอยแปลกใจมากเห็นป้านุรดีเดินออกมาจากห้องบิดาซึ่งอยู่ปี
่นเช้าเหม
นี้ไม่เจริญอาหารว่าจะเข้าครัวเองจ๊ะ ”
าน” นุร
ยากก้าวเดินไปทางนั้นบ้างแต่เท้าแข็งเหมือนใครมาฉุดไว้ จำเป
รับว่ารู้สึกเศร้าและอิจฉากับภาพเหล่านั้น จึงเรียกเด็กรับใช้ให้เอามื้อเช้าไปให้ในที่ของเธอ
ถ่ายแม่ที่หน้าตาสวยเรียบเหมือนความทรงจำที่ยังแจ่มชัด คิดถึงการวางตัวที่
ป้านุรดีเป็นเพียงพี่สาวบุญธรรมของ
เชื่อว่าแม่จะคบชู้กับการ์ดที่ใ
าจะทำตัวให้ดี ไม่ให้ใครต่อว่าแม่
ว้บนโต๊ะเดินไปเปิดประตูรับอาหาร เด็กรีบไปทันทีเมื่อเ
้ไม่นานมี
าสะดุ้ง ไม่อยากออกไปเผชิญหน้
ยังไ
้มาเชิญไปร
า ไม่อยากสบตาคมสักเท่าไหร่เมื่อภาพตนเองปล้ำจ
นจากไปทำเหมือนเมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเก
พราะแค่ไม่อยากนั่งมองสี่คนพู
ะกลายมาเป็นครอบครัว เป็นที่รักของญาติสนิทตลอดไป…ธนิสราแปลกใจนักที่ป้
ั้งแรกที่คฤหาสน์ที่อยู่มาตั้งแต่เด็กกว้าง
่สิ่งนั้นก็เป็นเพียงความเจ็บที่เธออยากกระทำเอง เพื่อเ
ะไปแทรกกลางได้ และมั
ระตู เดินไปยังลิฟต์เพื่อลงด้านล่าง เสียงเพลงแว่วมาเมื่อออกจากลิฟต์ สาวน้อยเดินไปย
้วยกัน เธอเดินในบ้านนับก้าวได้ตั้งแต่วันแ
จ๊ะ” ชนารดีที่กำลังจะมีเรื่องมงคลในชีวิตบอกเมื่อว
ธนิสรายิ้มให้ป้า พยายามไม่มองบิดาและอริย์ธัชที่พูด
่อไหร่” บิดาถามขึ
าณหนึ่งเ
เขา รู้แล้วนี่ใช่ไมว่าชนา
จที่บิดาไม่ได้ถามไถ่การเล่าเรียนเธอสักคำ มื้ออาห
ธอ เขาพูดหัวเราะให้เห็นหลายครั้งเมื่ออยู่กับบิดาแ
ริย์ธัชตามประสาคนที่ไว้ใจ สนิท เพ
มื่อร่างสูงของอริย์ธัชผละจากบิดา
้งไว้ซึ่งเธอก็เข้าใจ สาวน้อยเดินก
ื้ออะไรให้หัวใจตนเองแล้ว คงปล่อยใ
วันเธอจะลืมผู้ชา
าง หวังจะหลบเลียแผลหัวใจ แต่ก้าวเดินไปได้ไม่กี่ก้าวต้
หญ่ปิดลงก็เรียกสติรีบเข้าห้องมารดา หวังว่าระเบียงห้องที่ติดกันจะทำให
บียงค่อยๆ โดย
ำให้หัวใจเต้น เต้นขึ้นเรื่อยๆ แ
นแล้วฟังจากการพูดคุย อะไรไม
อยู่ ใช่ความผิดคุณหรือไงที่ต้องอยู่แบบนี้เป็นเพราะพ่อแม่คุณอยากให้ผมแต่งกับนุรสา นั่นต้องโทษผ
นี้ แม่เธอตรอมใจตายมากก
“ไม่ ไม่จริง…คุณพ่
ที่กระชากวิญญาณแม่ให้ปลิดปลิวจา
จ็บแค่ไหนตอนมีช
่อลอย…นับครั้งไม่
สามีและพี่สาวที่รักทำร้ายหัวใจมันจะทรมาน