ยงแหลมหวานๆ ของนาเดียร์เอ่ยถามขึ้น “ข้า

ีบุรุษสองคนคลอเคลียที่

นางคงอยากจะลองหาหนุ่ม ๆ มาลองเล่นดูบ้าง” นาเดียร์เข้าใจดีกว่า

ง่พวกนี้เข้า” นาเดียร์กลัวเพราะรู้ว่าไ

แค่พวกเราเท่านั้น อมนุษย์ไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกับมนุษย์ได้ เรื่องนี้เจ้าก็รู้ดี”

เหมือนกับข้า

ค่เห็นแววตาที่ใสซื่อของนางแล้วช่างต่างกับไ

ละเจ้าก็ผ่านช่วงนั้นมาแล้ว ให้นางได้ลองสัมผัสของมนุษย์พว

มนุษย์ทั้งสองออกแล้ว

่อใหม่ดีกว่านะ ของเก่าข้าชักจะเบื่อแล้ว” เอร่าปรายต

าก่อนที่จะเดินออกจาก

้นมาก็เท่านั้น หล่อนกลัวว่าคาร่าจ

ารจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับมนุษย์ผู้นั้นขึ้

นนี้เริ่มที่จะลับหายไป ความอึดอัดภายในใจของหล่อนอยากจะระบาย

รอยากจะถาม

์เอ่ย

นที่จะเบือนใบหน้

นั่งข้างๆ คาร่า ในขณะที่หล่อนนั้นขยับตัวถอยออกห่าง ไม่อยากท

่อบำเรอความสุขตัวเอง หล่อนอ

วังเกิ

เจ้าหรอก คาร่า ไม่ต้องกลัว

งแล้วหล่อนไม่อยากอยู่ใกล้เขาใช่เพราะว่ากล

ารังเกียจ” ฟ

ได้แต่ส่

ทำไม?

ปจากเกาะนี้จริงๆ ข้ากลัวว่าจะลืมท่านไ

่า” ฟรานซ์พูดขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกกับคาร่าเกินเลยมากแ

หล่อนไม่ต้องการอยู่ร

” คาร่าตอบก่อนที่จะพูดต่อไป “ท

เองจะอยู่ที่นี่นานมากไม่ได้ ที่ในเมืองยังมีภาระที่เขาต

ได้ ข้ามีเรื่องที

ไมล

องกลับไปหาห

จนพู

ปวดเช่นนี้ เขามีคนรักอ

งผู้นั้นหรือ