รู้สึกอย่างอำมหิต สองมือเล็กที่ทิ้งอยู่ข้างลำตัวชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ ความจริงหล่อนไม่ควรจะรู้สึกแบบนี้เลย เพราะผู้ชายที่อยู่ในห้องเบื้

ึกแบบนี้ด้วย หัวใจเต้นแรง

ลังเป็นอ

ครั้ง แต่กระนั้นก็ไม่มีคำ

ค่ะคุณ

ที่เดินเข้าไปรายงานเจ้าของ

ือง ขอบคุณคุณล

อยอีกครั้ง ซึ่งชายวัยกลาง

รับ ขอตัวครับ ไปนังมะเฟือ

าว แต่พอเห็นสายตาดุๆ ของลุงน้อยก

งสาวก้มหน้าลงมองเนื้อตัวของตัวเอง ก่อนจะสูดลมหายใ

เขาจะต้อง

หราที่ถูกตกแต่งด้วยงานไม้เสียส่วนใหญ่ ทำให้อดมองอย่างชื่นชมไม่ได้ รอยยิ้มจึงเกลื่อ

เพื่อดูความโอ่อ่าของรับแข

่อยๆ หมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงห้าวไม่เป็นมิตร เสียงที่บอ

ินทางมาหานับพันกิโลเมตรจะเป็นเขา ไอ้ผู้ชายไร้มารยาทที่ขั

่คุณ

ายที่เดินทะเล่อทะล่ามาขวางทางรถวิ่งภา

่เธอ

ลุกขึ้นยืนตะหง่าน จ้องมองดวงหน

นที่มาขอพ

. แล้วคุ

อัด และไม่อยากคิดว

เจ้าของไร่ชาอีเ

จ ให้สิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน

้าของไร่ชา

ังไม่รู้สึกมึนงงเท่ากับสิ่งที่ได้

ณคือ

ซ์ อีเม

เสียงกึกก้องดั

์ อีเมอร

หน้าซ้ำไปซ้ำมาราวกับคนไร้สติ

คันที่เธอเดินทะเล่อท

มา หล่อนก็ได้สติและอารมณ์ก็เริ

ที่ขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ ในเขตชุมชนแบบ

แย้งอย่าง

ขึ้นกอดอก ท่าทางเย่อหยิ่งถือเนื้อถือตั

ักรของตัวเอง ก็คงไม่ผิดกฎหมายหร

ล้วไงล่ะว่าฉันมาขอพบเจ

จ้าของไร่ช

บหุบปากลงในทันที เพราะตอนน

ข้ามาที่นี่นักหรอ

ดสายตามองร่างอรชรมอมแมมตร

เข้ามาหาผมที่ก็คงมีอยู่

ามอับอาย และแน่นอนว่าเข้าใ

นหัวหล่อลากไส้ลากตับเหลือเกิน เทพบุตรยังหล่อน้อยกว่านี้เล

า... มาส่งจดหมายของคุณย่าให

นก็รู้ดีว่าหัวใจของตัวเองเริ

ำลังหมายถึงอะไร แ

าที่นี่เพราะต้องการให้ผมลา