นท

รอกก่อนจะเกิดเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย เมื่อแพรวดีเป็นลมล้ม

บคุณโยชิ ส่วนเรื่องของคุณกับลูกสาวผม เราค่อยมาตกลงกันใหม่”

ดงเพลิงที่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้น แต่บนใบห

นุ่มขบกัดฟันจนแก้มขึ้นสัน ตวัดสายตาราวกับมีพายุเพลิงมองกราดไปหาทุกคนในงาน ก

โยชิถามเสียงแข็งกร้าว ดวงตาคมดุมองไปยังหญิงสาวใ

ทำปลาดาวรู้สึกหวั่นไหวหัวใจเต้นแรงอ

ลขวางกั้นภูเขาขวางหน้า เขาจะตามหาตัวเธอจนเจอ เธอจะต้องได

ำ...อือๆ ทำไมพี่ถึงทำกับโรซี่แบบนี้ ไม่รักกันก็ไม่ว่า แต่ทำไมต้องหลอกลวงให

งน้อยใจ ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนจับคำพูดแทบไม่ได้ น้ำตาไหลอาบสองแก้ม แต

นนี้ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องทำตัวให้หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม

ี่โยชิใ

ี๊

่งหนีออกจากงานเลี้ยง...หายลับไปจากตาโยชิแล

กแก๊ปสีดำปกปิดอีกครั้ง ก่อนจะถอดคอนแท็กเลนส์สีน้ำตาลออกจากดวงตา ส่วนใบหน้าก็ใช้โลชั่นทาจนเปียกชื้นหยิบกระดาษทิชชูในกล่องเช็ดใบหน้าจนเกลี้ยงเกลา เก็บเสื้อผ้าและทุกอย่างใส่กระเป๋ายกขึ้นสะพายหล

ขอให้นายสนุกกั

ินสวนด้วยต้องรีบดึงหมวกแก๊ปลงมาปิดหน้าทันควัน แต่เพราะความตกใจหมวกสีดำใบโปรดเลยหลุดตกลงใกล้กับเ

ับกลิ่นน้ำหอมโชยมา ขณะมองเขาอย่างตะลึงงัน แววตาหวั่นไหวระ

มวกแก๊ปพอดีกับที่โยชิ

ือนกับโดนไฟช๊อต ใบหน้าเธอร

เบา ขณะรับหมวกจากโยชิมือไม้ส

เปล่งประกาย ความรู้สึกคั่งแค้นเกิดอีกครั้งยามนึกถึงผู้

จุดหมายปลายทางที่ต้องการ แต่ในเมื่อไม่เป็นดังที่คิดไว้ คนที่

บรับคำพูดของใครบางคนที่ทำให้ลินินมีสีหน้าซ

ห้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ทีนี้ก็รอรับเงินอีกงวดที่แพรวดี

รมาเรียกให้เธอทั้งคู่ไปหา ในเมื่อปลาดาวเคยบอกไว้แล้วว่าชาตินี้

ยังไงบ้างคะ งานราบรื่นดีไหม”

พแบบนี้” ปลาดาวไม่ยอมให้เรื่องที่สนใจผ่านหูผ่านตาไปได้ วันก่อนก็ครั้ง

เท่านั้นเอง” ลินินปฏิเสธเสียงสั่น หล

ไม่เชื่อใจพี่ มีอะไรถึงได้ปิดบังไม่ยอมบอกกัน” ปลาดาวเริ่มใช้ไม้อ่อน

ไม่ใช่สักหน่อย

ไม่ไว้ใจพี่” ปลาดาวยังคงตัดพ

ำตาของเธอจะทำให้

นให้น้องสาวได้ยิน “นิลไม่ไว้ใจ..

นินต่อรองพี่สาวดวงตาละห้อย เพียงแค่เห็นน้ำตาพี่สาว ถึงแม้จะร

ล็กน้อยก็พยักห

ห้นิลกับพี่ปลาไปพบท

ล้ว” ปลาดาวลืมตัวตวาดน้อง

ปลาดาวเลยใช้วิธีเตะลมไปเ

ย จะเดือดร้อนแค่ไหน ก็จะไม่ไปเหยียบบ้านหลังนั้น น

อน” ปลาดาวจับแขนเรียว

มาที่บ้านเรา นิลจะได้ท

หญิงคงไม่ต

พรุ่งนี้ตอนเย็น เพราะท่านว่าคุยที่นี่ก็ดีเหมือนกัน เรื่องมันจะได้เป็นความลับไม่