มือหน่อย" เซียวหยาร้องโอดโอ

ึ้น เซียวหยาหันไปมองอย่างกะทันห

ข้ามาได้อย่างไร เ

ยานั้น เขาสั่งให้เสี่ยวอ้ายออกไปจ

ข้าปีนกำ

งไม่ใช่ว่า เสิ่นจ้านให้คน

้คนจับต

่านทางสายตา ทำให้เซียวหยาตื้นตันจนร้องไห้ออกมา ตั้งแต่จำความได้ มีเพียงมารดาที่จากไปกับเสี่ยวอ้าย

วันนี้ เจ้าไม่ต้องกลัว ข้าจ

ง ๆ เสิ่นจ้านโอบกอดเซียวหยาอย่าง

่านแม่ทั

นจำชื่อเซียวเหยียนขึ้นใจ กล้ารังแกฮูหยิ

ใจคิดว่า เสิ่นจ้านจะจัดการกับเซียว

ยใจที่ได้ทำร้ายนังแพศยาเซียวหยาได้สำเร็จคอยดูเถอะ

่ในผ้าห่ม นางสั่งให้สาวใช้จุดตะ

่างแรง ภายใต้ผ้าห่มลายบุปผา เเมลงสาบน

จลุล่วงไปด้วยดี นั่นคือการหาแมลงสาบนำไปปล่อยในเรือนของคุณห

ว่า แผลสมานเเล้ว เมื่อวานยาลูกกลอนที่เสิ่นจ้านมอบให้ก่

รมณ์ดี คาดไม่ถึงว่าเสิ่น

ตัวเซียวหยามากขึ้น ทำให้เซียวหยานั่งยิ้มอยู่คนเดียวราวกับคนบ้า เมื่อหวนคิดว่าพ

าค่ะ" เสี่ยวอ้ายเดินเข้ามาใน

ช้ อยากรู้ว่า ไอ้ข่

ะไ

ใหญ่ มีแมลงสาบนับร้อยตัวเจ้าค่ะ" เสี่ยวอ้ายพูดด้วยท่า

่ในฉากกันห้องน้ำ เซียวห

อว่าเสิ่นจ้านให้คนไปหาแมลงสาบไปไว้ที่เรือนเซียวเหยีย

ลงสาบเยอะไต่ตามตัวจนเกิดรอยเเดงขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ทำให้เซียวหยาสบายใจไม่น้อย กอปรแผ

เมืองหลวง นานเเล้วที่เซียวหยาไม

ยบ่าวมองไปที่

อไม่" สีหน้าของเสี่ยวอ้ายลำบากใจ

นใหญ่ไม่จ่ายเบี้ยให้พวกเ

ว่าไม่มีเบี้ยมานา

ี้ไปข

ุณหนูมอบปิ่นเงิ

นของนายหญิงเล็กมอบให้คุณหนูก่

งไร ช่างเถอะพ

พลันรู้สึกผิด นางต้องทำให้เจ้านายม

าผ่าเผย มืองามนั้นถือพัดหยก พัดไปมา

่าสตรีชม้อยตามองอย่างไม่ขาดสาย เหล่าสตรีที่ยืนอยู่ข

หนึ่งเดินมาชนเข้ากับเขา น

คุณชายของข้า" ข้ารับใ

มารยาท" เขาเอ่ยอ

ะคองนา

ย" อาหย

อ่ยอย่างอ่อนหวาน ยอมรับว่าสบตากับบ