นท

ตาที่โตอยู่แล้วยิ่งโตขึ้น “ป้าเอาเสื้อผ้าพวกนี้มา

ถึงความจริง เสื้อผ้าที่เห็นน่าจะมีราคาหลายร้อยหรืออ

งรวดเร็วไม่มีเวลาแม้จะเก็บเพราะสามีร่างยักษ์ที่บอกว่

้อย แต่สัดส่วนรูปร่างใกล้เคียงกัน อาจจะหนากว่

ได้แล้วแต่จะเห็นสมควร “ตอนแรกป้าเก็บไว้ก่อน แล้วจะเอาไปบริจาคที

“เสื้อตัวนี้หนูน่าจะใส่ได้ ตัดเย็บละเอียดประณีต เข้า

ย็บอย่างละเอียดประณีตจนแทบจะไม่เห็นตะเข็บติดกระดุมด้านหน้า ตัวกระโปรงก็เป็นผ้าเนื้

ำตานองหน้า “หนู...หนูพูดอะไรไม่ถ

าน้อยลง” นวนเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปที่มีรูปถ่ายของเด็กชาย

๊ะลูกชา

ดีเช็ดน้ำตาบนใบหน้าให้ป้านวลอย่างอ่อนโย

ม่รู้เห

หแล้วหนีไปอยู่กับเพื่อน นานๆ ถึงจะกลับมานอนบ้าน ครั้งสุดท้ายกลับมาขอเงิน บอกว่าไปทำลูกสาวเขาท้อง จะเอาไปให้แฟนทำแท้ง พอไม่ให้ก็โมโหพา

เป็นตายร้ายดียังไงบ้าง ข่าวคราวก็ไม่เคยส่งมาถึงแม่คนนี

หนไหลทะลักออกมา สองสาวต่างวัยโผเข้ากอดกันจนแทบจะไม่มีที่ว่าง จนเจ้าเหมียวตัวน้

จะกลับมา หนูมั่นใจ” นราวดียิ้มให้กำลังใจป้านวล “ถ้าป้า

่นแจ่มใสขึ้นทันควัน “ป้าว่าตอนนี้เราอย่ามาพูดเรื่

รียบง่ายที่เหมาะกับนราวดีใช้ใส่

ือบริษัท TR กรุป หญิงสาวกวาดตามองห้องโถงกึ่งห้องรับแขกที่มีผู้คนเดินกันขวักไขว่ หรือถ้าจะเรียกให้ดีก็คือโกลาหนมากกว่า พนักงานแต่ละคนล

ินข้าวกันหรือไงพวกหล่อน แต่ละคนทำงานเหมือนเต่าคลาน นี่ๆ หล่อนนะ

ประกายสะท้อนแสงไฟเป็นแสงระยิบระยับดูงามจับตา ชี้ไปที่หญิงร่างรูปร่างสูงผ

นกันจนคนถือมองไม่ค่อยจะเห็นทาง แต่ไม่ว่าเธอจะถอยไปทางไหนก็ดูเหมือนว่าร่างนั้

๊ย!

เท้า อีกมือก็เท้าบนพื้นพยุงตัวเองขึ้น ก่อนท

นบนริมฝีปากและลุกขึ้นยืน เมื่อรู้สึกว่าไม่ค่อยเจ็บแล้ว เธอลุกขึ้นยืนทั้งที่ขายังสั่นอย

ณ..

...เ

ายตรงข้ามอย่างถนัดตา ก่อนฝายชายจะแ

อไงว่ามันเกะกะ หรือคิดจะมาเรียกร้องความเสียหาย แต่เสียใจนะเผอิญว

บื่อผู้หญิงจัดจ้านที่อยู่รอบๆ กายอยู่พอดี เพียงแค่คิดว่าได้สาวน้อยท่าทางบอบบางแ

าวดีก้มหน้าตอบ ก่อนจะสาวเท้าเดินทางไปยังห้องฝ่ายบุ

าทำไม” ปฐพีเดินไปดักหน้าหญิงสาว พลางมองปากสีชมพูระเรื่อที่ทำให้อยากจะจรดจุมพิตด

ยค่ะ” นราวดีเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต

ี่วันนี้มาช่วยแม่ขนย้ายข้าวของและตกแต่งห้องทำงานใหม่ของต

จะต้องรีบไป” นราวดีพูดขอทางจากปฐพีเสียงใส แววตาอ่อนแส

บางอย่างนึกสนุก ใจจริงอยากจะจับมือเรียวมาเกาะกุมและจุมพิ