นท

ด้เห็นมีนาลอยหน้าลอยตาเยาะเย้ยถากถางด้วยคำพูดแล

ๆ ” มีนาหัวเร

ย่งเขาไปจากฉันกัน” เธอไม่ยอมให้นังลูกเมียน้อยแย่งคนที่รักไปได้อีกล่ะ ได้ต้นรักษ์ไปแล้วคนหนึ่ง แล้วยังค

นัก เพราะเธอพยายามที่พาตัวเข้าไปใกล้ชิดกับเบนนิโต้ แต่กลับถ

าม ยิ้มตรงมุมปาก ดวงตาแวววาวเมื่อเหลือบไ

มษา อย่างแกนะไม่มีทาง

นพร่า “อย่าเข้ามานะ ไม่! หยุดนะเมษา โอ๊ย!” หญิงสาวร้อ

หมือนเสียงของเธอจะยิ่งทำให้เมษาโกรธ

งก็ฝาดลงไปตามใบหน้าและลำตัวของมีนา ไม่เลือกว่าจะถูกตามส่วนไหนก็ตาม รู้เพียงแค่ว่

ขอให้นังพี่สาวสารเลวได้รับเช

น้ำหูน้ำตาไม่รู้ว่ามันมาจากไหนไหลล้นจากเบ้าตาแล

องอ้อนวอนเสียงสั่น หากดวงตาแข็งกร้าวและดุร้าย ใจก็พยายามบอกว่าทนอีกนิด...อีกนิดเดียวเท่านั้น

งเธอไม่มีทางกลัวผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างฉันแ

่าน่าสงสารและน่าเห็นใจ แต่สำหรับเมษาแล้ว เสียงนั้นเ

ุดแรงที่มี เพื่อระบายความเจ็บป

จอก แกใส่ร้ายฉันทำให้ฉันต้องกลายเป็นผู้หญิงร่านต่อหน้าทุกคนในบ้าน ทำให้พี่บีเข้าใจฉันผ

ิด ทำไมใครๆ ก็ไม่รัก ไม่เพียงแค่บิดาแต่ย

ำไมมีนาถึงได้ทำอย่างนั้น มีโอกาสไหมที่มีนาจะรักน้องน้อยคนนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่ต้องการความรักจากพี่สาวใจร้ายอี

ไปบนร่างกายที่เห็นข้างนอกมันก็สวยดีอยู่หรอกนะ แต่ข้างในกลับเน่าเฟะ มีแ

หันไปอีกด้าน มือก็จิบไปบนแขนเรียวย

งดังขึ้นเพื่อเร่งให้บิดารีบมาช่วยเหลือเธอจากน้ำมือของเมษาโ

นะ! ย

างของของเธอให้ออกห่างจากมีนาอย่างแรง แรงกระชากเหวี่ยง

ดูซิรอยเล็บข่วนจนเลื

ิบกระดาษทิชชูบนโต๊ะเช็ดให้อย่างเบามือ แล้ว

าอีกยายเมย์ ทำไมถึง

ดวงตาฉายแววเกรี้ยวกราดและผิดหวัง เป็นเสมือนคมมีดกรีด

ประคองระหว่างสองคนพ่อลูกช่างบาดตาบาดใจเธอยิ่งนัก หญิงสาวขบกัด

มอยู่ในหัวใจของเธอ ความรักที่พ่อมีให้มีนาคือม

ายพี่สาวขนาดนี้” นายมงคลถามย้ำอีกครั้ง

รามีอาการหลงๆ ลืมๆ แล้วก็ไม่มีใครรักเธอเลยสักคน คงเป็นจะเป็นเพราะเธอเป็นแค่ลูกเมียน้อย ลู

หนูผิดเอง ทั้งที่รู้ว่าน้องเมย์รัก

ฝ่ายนั้นเขาไม่เคยคิดอะไรกับแกเลย แม้หน้าแกเขายังไม่อยา

้เข้า เขาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วลูกสาวคนเล็กก็ช่างบ้าบิ่นเหลือเกิน รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายเขารักพี่สาว แต่ก็

ะคนที่รักเพื่อแกมาตลอด แกคิดบ้างไหม ถ้าตาบีมาเห็นแกทำร้ายคนที่เขารัก คิดหรือว่าเขายังจะทนไม่ทำร

มษาได้หรือเปล่า เท่าที่ผ่านมาเขาเห็นเบนนิโต้อดทนกับลูกสาวคนนี้มากจนเขากลัว กล