งอยู่ข้างหลัง ภุมรัตน์หันไปมอง เ

ยกนั่

่าเป็นโอกาสเหมาะที่จะถามเรื่องที่สงสัย เธอกำมือทั้งสองข้างที่กระโปร

ง ไม่กระพริบตา ทำเอาคนถามอึ้ง จนเขาพยั

สั่นน้อยๆ คนตรงหน้านิ่งไป เหมือนลมหายใจเธอท

ทำไมถามผม

ี่เธอรัก ใบหยกก้มหน้า “เปล่าค่

าที่สดใสเมื่อคราแรกเปลี่ยนไป ลุกขึ้นเดินกลั

๊ะ นั่งรับลมทะเลมุมหนึ่งของร้าน ส่งข้

ป็นการไม่ควร แต่ห้ามใจไม่ได้ พี่สาวพูดขึ้น

แต่สายตาจับจ้องมาที่เธอ ใบหยกหั

ณพ่อไม่ชอบ มาที่นี่กับคุณ ท่านยอมก็จริงแต่กำชับน

ยู่หลายๆ วันนะครับ ผมเองอยากพักผ

ลจะเป็นที่พักหยก ร

วโมงกว่า มันอึดอัดมาก ความเป็นตัวของตนเ

หละพาพี่ไป บอกมาเร

นข่าวหรือคะ พู

จะเต้นรำกับคุณภุมรัตน์

ี่สาวเสียงจริงจังขนาดนี้ เธอบอกคนขับรถว่าจะไปผับไหน

ะได้ไม่โดนห้อมล้อม ใบหยกเปิดประต

งที่ดีที่สุด ทาง

ชอบนะคะ” ภุมรัตน์บอกโอเค อัญม

ลอยมากับสายลม ใบหยกเด

พี่ต้องการให้ …ถึงห้องหรูพี่สาวสั่งเครื่องดื่ม ใบหยกไม่กล้าคัดค้าน บริกรเข้ามา กลายเป็นเธอเสียเองที่ดื

หยกรู้สึกว่าตนเองเป็นส่วนเกิน เธอบอกพี่สาวขอตัวไปโทรศัพท์ หญิงสาวเดินออกจากห้องวี

ินเข้าไป แม้ชุดจะไม่อำนวยความสะดวก เธอเริ่มเต้

ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง…นอนโง่ เครียดอยู่แรมปี เสีย

มเหงื่อท่วมตัว อึดอัด หายใจไม่ออกยิ่งเมื่อหนุ่มต่างชาติหล

ด้วยความไม่พอใจ มองจากรูปการณ์เธอคงทำตัวใสๆ ซื่อๆ ไม่ได้แ

ด้ราว ภุมรัตน์ปัดความคิดเมื่อวันว

ับพี่จะทำยังไงดี คุณย่ารู

ร่งทำงานให้จบโดยเร็วและรีบกลับเมืองบ้านแต่น้องชายก็ดื้อด้าน บ

มสาย ใครจะไปรู้ผู้หญิงคนนั้นอาจจะคบผู้ชายเปลืองก็ได

หมดเรื่องจะคุยก็บอกย่าให้เรียกน้องกลับ กลัวจะทำงานพลาด แต่เจ้าตัวดียังเดินตามผ

ันไม่สมควรเกิดขึ้นอีก ครอบครัวเขาต้องเสียใจมามาก สาเหตุจากค

แต่ปั่นหัวหล่อนเพื่อระบายแค้นเหล่านั้น

าทำงาน คงลดน้อยลงได้บ้าง ภุมรัตน์วางแก้วบน

คนเมาดูจะมีสติเข้ามาดันอกเขาออกไป เหมือนโดนไฟช็อตเมื่อสัมผัสกายหอม ภุมรัตน์จูงมือเธอออกจา

กไป “จะไปไหน มานี่” อ้อมแขนกว้างรับเธอมาพักพิงแต่แค่สองวินาทีมือเ

หรือเปล่า” ภุมรั