ไลทับทิมสีแดงนั้น มืองามประดุจห

พระชายาของเราต้องตา

ด้านหลังสาวใช้ สตรีคนนั้นสวมหมวกเหวยเหม่าสี

งกำไลที่ที่สาวใช้นา

มาอย่างซึ้งๆ หน้า ทำให

ม่ว่ากำลังคุย

าตนเองเป็นใคร แล้วอวี

่รู้ว่าตนเองเป็นใค

่งสอนนาง" สตรีในหมว

บบุรุษรูปงามย่างกรายออกมาจากอีกฝั่งหนึ่ง ซือเ

ั้นเอ่ยขึ้น ทำให้สตรีที

บตา สามเดือนเเล้วที่เขาไม่ได้เจอหน้านาง ม่อหล

อเห

ทำอะไรบางอย่างเสียเเล

่ได้เลย แต่แม่นางผู้นี้ สั่งให้สาวใ

ือเหยียนเเล้วเรียกเขาว่าท่า

คร" ม่อห

หรูไม่รอให้ซือเหยียนเป็นคนบอก ที่แท

างให้พระรองหลงสตร

ืมนางได้ เขาเพิ่งกลับมาไม่ใช่รึ เหตุใดจึง

ิงใช่ห

ซือเหยียนยอมรับ เขาต้องทำใ

ม่อหลัน

้ว" ซือเหยียนมองปิ่นปักผมในมืออวี

จ ตอนนี้นางคือพระช

นั่งหน้าบึ้ง อวี้เห

คือคนที่ท่าน

บปา

ป ท่านอย่าได้สนใจนางอีกเลย ข้าได้ยิน

ีตรงหน้า ช่างไม

ั้น นางนิ่งเงียบ ไม่ใส่ใจ

ึงงานวันเกิดของฮูหยินผู้เฒ่าซือแล้ว อวี้เหมยหรูคิดว

ว" เสี่ยวหลีเดินอ

นนี้ มีไม้ที่ไม

เหตุใดจึงต้องถามหาไ

ม้พวกนั้นอยู่ท้าย ๆ จวน เด

ศษไม้ ผุ ๆ พัง ๆ ใบหน้างามประดับด้วยรอยยิ

า ในช่วงพลบค่ำ เทียบเชิญนั้นได้แจกจ่ายให้กับเหล่าฮูหยินขุนนางน

ม่ทัพใหญ่จะขาดคนในราช

่างนั่งอีกฝั่งหนึ่ง เสียงดนตรีบรรเลงใ

บชำเรืองมองหาแต่ซือเหยียนเท่านั้

้เหมยหรูในอาภรณ์สีชมพูอ่อน ดวงหน้าผลัดด้วยแป้งหอมบาง

ภรณ์ชุดชมพู นางเป็นใครกัน รัชท

ือเหยียนบอกว่าคือคู่หมั้นของ

านนำไม้แกะสลักมา

แขกเหรื่อต่างมองไม้สีเหลี่ยมสีน้ำตาลแกะลวดลายเป็นรูปต

ือไม่เคยเห็นขอ

งาม

ค่ะท่

งยิ่งนัก ไม่ทราบว่

านหนึ่งเ