4 คว

อสี่

ต่งงานมีลูกแล้วก็ไม่บอก แถมตัวแม่ก็เป็นใครที่

ขามาเลี้ยงเอาเมี่ยงเขามาอม มีแต่แย่” เสียงซุบซิบดังขึ้นจากกลุ่มญาติพี่น้องกลางงานศพของชายหญิงคู่หนึ่ง พวกเขาโชคร้ายประสบอุบัติ

ยนะ โน่นไง รินนา... แฟนเก่าตาวิณณ์ก็นั่งอยู่นั่น น่าสงส

งไง

รั้งเดียว ยัยผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นเลยเก

บประสาอะไรกับเรื่องอื่น เด็กค

ลูกใคร

อีกไม่ไหวหรอก” ทุกคนถอนหายใจขณะพนมมือฟังพระทำพิธีสวดศพ เด็กทารกน้อยนอนดิ้นส่งยิ้มน่ารัก

ขอทีเถอะ ค่าใช้จ่ายเด็กเดี๋ยวนี้แพงจะตาย โตมาจะเนรคุณรึเปล่าไม่

งล่ะ เผลอๆ อาจโชคดีมีคนต่างชา

นั้นทุกคำ บรรดาญาติพี่น้องผู้ร่ำรวยที่มาร่วมงานศพล้วนเป็นผู้ใหญ่ที่เธอเคารพนับถือทั้งสิ้น พวกเขาแสดงความเสียอกเสียใจ

ญิงได้เลยรึไง หนูรินนาเป็นเพื่อนกับด

้ม ดาไม่ค่อยเล่าเรื

นถามเป็นห่วงเป็นใย แต่ที่จริงต้องการแค่อยากจะได้ข้อมูลไปนินทาว่าร้ายคนตายให้สนุกปาก ร่างบางแต่งชุดดำสุภา

ผนแต่งงานกับหนูรินนาแท้ๆ ไ

วิทยาลัยด้วยกัน ทางบ้านรินนาเองก็ไม่ได้มีเงินทองมากมายนัก ส่วนดานิกาก็ต้องทำงานหาเงินส่งเสียตัวเอง ดังนั้นสองสาวจึงประหยัดค่าใช้จ่ายด้วยการแชร์ค่าบ้านเช่ากั

่งปันรักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ และแล้วชีวิตเรีย

จนโทรมแล้วไหนจะเพราะหน้าที่การงานที่ต้องลุยๆ รินนาจึงรวบผมหางม้าตึงเปรี๊ยะและมีแต่กางเกงยีนส์เต็มตู้ ส่วนดานิกาเรียนจบก่อนก็ทำงานการตลาดให้บริษัทต่างชาติ ดานิก

แท้ชั่วชีวิตของเขาเป็นของดานิกาต่างหาก ดังนั้นตอนที่วิณณ์กุมมือดานิกาไว้แล้วบอกความจริง

ยได้จับมือกันเลยด้วยซ้

อเองก็ใจนักเลงพอที่จะยอมรับความ

อกมาอย่างแข็งแรงสมบูรณ์ หมอที่ทำคลอดเขาถึงกับออกปากว่าไม่เคยเห็นทารกคนไหนน่ารักเท่านี้มาก่อน วิณณ์รักและดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี นั่นคือช่วงเวลาที่มี

ลูกชายวัยแบเบาะมาเยี่ยมเธอที่กรุงเทพ รินนารออยู่ตั้งแต่บ่ายจนดึก และคนท

ปลอดภัยดีเพราะนั่งอยู่ในคาร์ซีท วิณณ

ห้ ทำได้แค่เพียงจ้องมองลูกชายตัวจ้อยซึ่งยังดื่มนมแม่คาอกอยู่เลย น้ำตาของเธอและดานิกาไหลพรากไม่หยุดเหมือนโลกใบนี้กำลังพัง

้...

กแล้ว น่ารำค

าภาพจัดงานศพให้เพื่อนเงียบๆ ที่ศาลาติดกัน เมื่อส่งศพวิณณ์ขึ้นเมรุวัดเรียบร้อยแล้ว บรรดาแขกเหรื่อส่วนใหญ่ก็ทยอยกลับหลังวางดอกไม้จันทน์อำลาเป็นครั้งสุดท้ายเสร็จ

ด็กคนนี้เป

ไรน

าเองค่ะ แน่นอนว่าจะเซ็นสัญญาไม่เรียกร้องเงินทองอะไ

มิลานเพิ่งอายุได้สามเดือน เมื่อถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวโดยไม่มีใครสนใจก็ดูเหมือนจะรอให้ใครสักคนอุ้มนานแล้ว มิลา