าน มิต้องเป็นกังวลอันใด แคว้นห

สนิทขึ้นเกี้ยวที่ได้เตรียมไว้ไปยังตำหนักร้อยไหมซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของวังหลวง ขณะนั้นหลินเจ

มปลายแถวแต่ก็ได้ชื่อว่าเป็นพระธิดาของฉีหวนกง ผู้ปกครองแคว้นฉีที่ใครต่างยำเกรง หากแต่นางก็พยายามสงบปากคำเอาไว้กระทั่งไปถึงวังน้ำขนาดใหญ่กว้างขวางสุดลูกตา มีสะพ

งดงามยิ่งนัก ข้ามิเคยเห็นตำ

่พวกท่านคิ

ับยามจับจ้องไปยังพระธิดาโฉมงามผู้มาเป็นองค์ชายาปาอ๋องแห่งแคว้นหลู่ จางลี่มัวแต่มองไปรอบ ๆ

นท

ายน้ำ ดอกไม้นานาชนิด มีเพียงผู้แทนการค้าจากต่างแคว้นที่ได้เข้ามาชื่นชมความงามหากองค์ชายมิเคยมีพระบรมราชานุญาติให้ผู้ใดมานอนพักผ่อนแม้เพียงชั่วยามข

ี่ข้าจะไม่สบายใจ แค่นี้ก็ถือว่าพ

้ดอกเมื่อวั่งซูเดินออกไปจากตำหนัก แต่แล้

ชายที่จะได้ชมภาพความงามของสายน้ำและดอก

ยอิ

มองมายังพระธิดาผู้งดงามของฉีหวนกงและนางผู้ติดตามด้วยสายต

ร้างตำหนักร้อยไหมขึ้นมาเพื่อประสงค

ยอิ

งวังน้ำใต้ตำหนักตามสายตาของบุตรสาวพระอาจารย์วั่งซูที่จ้องมองลงไป น้ำเบื้องล่า

๊า

วไม่เพราะไม่ถึงชั่วลมหายใจก็มีจรเข้อีกสี่ห้าตัวโผล่ขึ้นมาจากน้ำแหวกว่ายไปมาในน้ำใต้ตำหนักร้อยไม้อันลือชื่อว่างามหนักหนายังความตระหนกแก่ทั้งจา

ดาได้ทราบว่าตำหนักร้อยไหมนี้นอกจากความงามวิ

สติได้จึงถามขึ้น “เหตุใดองค์ชายจึงให้พร