ารเลยสักนิด คุณดูน่าสมเพช ไร้ค่าจนผมคิดว่าเศษฝุ่

คะ คุณอยากจะบอกอ

้าหากัน กดมันแน่นจนได้ยินเสียงกร

าทวงของผมคืน ผมจะเอ

วามว่า

ผมจะพาลูกแฝด

ี่นี่เป็นบ้

้อมยิ้มหยัน “บ้านข

พาลูกไปไหนทั้

ทเทียสะกดร่างเล็กไว้กับอกของเขา ถึงจะรู้สึกถึงลมหายใจหอบหนักและรับรู้ถึงความเจ็บปวดของหญิงสาวจากใบหน้าสวยที่คิ้วทั้งส

!...ฉันจะพาลูกไป ฉันไ

ะคิดพาลูกหนีไปจ

งใจว่าคนที่อยู่ข้านอกอาจได้ยิน ลักษณ์นาราร้องไห้เหมือนใจจะขา

้ ลิลี่...ผ

ไปจากฉัน...ฉันไม่ยอม ไม่ยอ

ดังผมจะไม่ให้คุณได้

ออ่อนแรงและแทบจะทรุดฮวบตั้งแต่ได้ยินเขาบอกว่าจะพรากหัวใจดวงน้อยไปจากอก ร่างเล็กบางซบใบหน้ากับอกกว้างอย่างไม่ตั้งใจ นั่นเพราะเ

ได้โปรดบอกฉัน...ถ้าคุณจะพาเด็กสองค

้หญิงอย่างคุณตายไปง่าย ๆ เสียทีเดียว อย่างน้อยคุณก็ควรได้รับการตอบแทนอย่างสาสม ผมก็แค่อยากให้คุณได้ลอ

นเคียดข้นคลั่ก เขาเปลี่ยนไป หาใช่แมทเทียสคนเก่า หนุ่มช่างฝันที่รักเธอและแสนโรแมนติกคนนั้นราวกับได้ตายจากไปแล้ว หลงเหลือเพียงร่างกายของเขา

องและต้องเลี้ยงดูพวกแกมาโดยที่คุณเองอาจจะไม่อยากทำอย่างนั้นสักนิดเลยก็ได้ ผมจะถือว่ามันเป็นแค่เศษเงินที่ผมยอมจ่ายให้ผู้หญิงคนหน