3 : No mor

ภายใต้จิตใจรุ่มร้อนดั่งไฟ! ไม่ถึงสิบนาทีงานที่

งมาแต่เล็กจนโตคงไม่พอใจ ขณะที่เ

ามแท้ ๆ งานอะ

่งงานด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด ตั้งแต่งานเล็ก ๆ เช่นการเลือกเสื้อผ้ากระเป๋าในตอนเช้า พี่ชา

้ยินด้วยว่าเจ้าของบ้านสั่งงานไว้ให้จากปากข

ดูดีใช้ได้ เข้ากันกับหลุยส์กำมะหยี่ส

ล้งชมไปงั้น ก่อนจะกลอกตาไปมา “เอ่อ... จะไม่ให้คุณภีมค

จ้างจากใครค

ี่กระจกบานสูงใหญ่ ปรากฏเรือนร่างงามไร้ที่ติประสาลูกคุณหนูแต่หัวจรดเ

หล่อนเพิ่งโดนสายตาพิฆาตจากเจ้าของ

สค่ะ

ื่องคุณพ่อ... อืม... คุณทนายรูปหล่อจากบริษัทจัดหาคู่ยกไปก่อนแล้วก

ะ คุ

คอยควบคุมพฤติกรรมอีกต่อไป โดยเฉพาะภาคินที่เป็นฝ่ายตีตัวออกห่างเธอก

ม่นานค่ะ เดี

อนว่าเจ้านายจะไปไหน แม้ทำงานมาไม่กี่เดือน แต่

้าบริษัทก่อนค่อยไปดูหน้างาน ค่อย ๆ ทำไปสบาย

ในตารางวันอื่นไหมคะ… ห

ุณพ่อก่อน อ้อ... ลิปส์แดงแรงฤทธิ์ข่มขวัญศัตรู บอสไม่ถือ เกรงว่าของคุณณดาว่าโทนสีมันจะไม่เหมือน”

กเบอร์ 07 ณ

ขัง อุ้บส์! ผู้ดูแลแล้วล่ะ” หญิงสาวยกมือป้องปากแ

กมือป้องปากตกใจ กลอกตามองไปทางประตู ต่างจากเจ้านายสาวไม่ได้สนใจหยิบเครื่องสำอางมาโปะหน้า

ไปนะครับ

“

มฝีปากคู่สวยที่ผ

ะคนด้วยเหตุผลบางอย่าง ส่วนแฝดคนพี่คงไม่ได้ทำอะไรใ

รับ ขอเข้าไป

้ออย่างไม่สนศักดิ์ศรี พวกเขาทั้งสองคนโดนค

ธอะไรผมกับภา

หน้ามองประตูเหมือนสามารถมองผ่านมันไปถึงคน

รคะ มา

คุยกับคุณวีครับ

ี้ใช่เวลาง

นลงตอบ ร่างสูงสง่าในเชิ้ตสีขาวคอจีนสุภาพเรียบ

้ามา

ลูกน้อง ฝ่ามือหนาผลักประตูพรวดพราดเข้าห้อง

งครัดในระเบียบแต่ยืดหยุ่นได้ แม้อายุเท่ากันกับภาคิน

คลุมไว้ด้วยเสื้อคลุมยาวถึงข้อเท้า ก่อนหยุดสายตาไว้ตรงเนินอก พลันสะบัดหน้าไปอีกทาง

้งานกว่าบัตเลอร์ เอกสารเนี้ยบ นัดหมายไม่เคยมีตกหล่น เสื้อผ้า

อะไรพี่ครับ? ไหนว่าพวกพี่เป็นพี่ชาย... เราต้องคุย

ทำงานให้พ่อ วีโตแล้วไม่ชอบให้ใครมาคอยตาม ต

ีมีเลขาฯ พี่ยังมาช่วย

าน... คุณณดาทำงานดี อายุเท่ากันกับวีแต่เป็น

นของเธอ จนชายร่างสูงสง่าคอตก แต่พอมือเรียวกระตุกเชือกตรงกลางเส

้ พวกพี่คอยรับใช้วีมากี่ปีแล้วไม่เบื่อหรือไงคะ? ถึงเ

ม่เหมือนภาม พี่ทำงานใ

่น้องกันได้เหรอ? พี่ภีม... พี่ภาม.

่งซ้ายของเดรสตัวสวย ติดกระดุมเม็ดสุดท้ายสีทอง ก่อนจะหยิบตลับแป้งใส่กระเป๋าไว้ทาลิปสติก

จะไปทำงานกับคุณณดา ไม่ต้อ

งสลับดำสมเป็นเจ้าแม่แฟชั่นลงบนหน้าอกเสื้อ เข

รมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลก ขณะที่คนช่างง

พี่ไปส่งครั

คนขับรถ พวกพี่ไม่จำเป็

าเล่นสงครามประสาทกันเลยนะ พี่ยอมวีทุก

ภากร หญิงสาวกระตุกยิ้มมุมปาก “ทำไมวีต้องทำอย่

สนิทกันมาตั้งกี่ปี? จ

าลอ่อนสะท้อนแสงจากหน้าต่างขณะเชย

มมีแฟน

ณาไม่น่าจะรู้ ภากรไม่ใช่คนขายน้องชาย ริมฝี

านคุณพ่อนะคะ งานที่บริษัทออกจะเยอะแยะ” น้ำเสียงสั่นเครือบอก กระเป๋าหนังแบรนด์สีดำกำมะห

... เตรี

ร้อยค่

ประจำคฤหาสน์ที่ต้องมารับงานเพิ่มในหลายวันมานี้

้ารองเท้าส้นสูงแหลมซึ่งวางไว้ในชั้นวางรองเท้า

ั่งในเบาะหลังเคียงข้างเลขานุการคนโปรด ค่อ