ต้อนรัดรึงลิ้นน้อยๆ นั้นอย่างเมามันในความหวาน เพราะครั้งนี้วรรณรดาไม่ได้ดิ้นหนีแต่เธอกลั

ร๊ก

ื่อนออกเรียกสติกระเจิงขอ