ไป๋หลันถึงเรือนใหญ่ของเจ้าสำนักทัวป๋าแล้ว มุมป

ผงคอและหลังของมันอย่างสนิทสนม ม้าป่าแดงพ่นเสียงออก

์ได้ ดังนั้นเขาจึงพูดต่อ “อย่าบอกข้านะว่าเจ้าชอบนางเข้าแล้ว” ประโยคหลังไม่คล้ายพูดกับม้า แต่ค

เภทภัยแถบตะวันตก เป็นงานที่แม้แต่เจ้า

ิริยาและพูดจาดุจแม่ชีน้อยจะทำงานนี้สำเร็จหรือไม่ ปราบโจรป่าย

าหนึ่งมีหวังสำนักเสือขาวได้ย่ำแย่แน่ ทว่าสำหรับผู้หญิงจากจงหยวนคน

วิ่งตึกๆ เข้ามาหา ในมือถื

ลูกแพร์) นี่สิขอรับ พอที่จะเก็

ึ้นมาหนึ่งลูก ใช้มือถูๆ แล้วกัดกินคำหนึ่ง เสียงผลหลีกรอบดังกร๊วบ

ี้ไปขายสด ดิบกว่านี้นำไปแช่อิ่ม ส่วนลูกที่สุกเกินไปนำไปเคี้ยวกับน

อหลางพยักหน้าแร

เป็นอย่างดีได้หรือ ผลหลีที่ได้มากมายนี้ล้วนแล้วแต่เต็มคุณภาพ ขายหมดสวนย่อมได้กำไรมหาศาล กร

ู๋จี้ถาม ก่อนวางผล

บผลกระทบจากโจรทะเลทรายโดยตรง แต่ท่านก็ช่วยเหลือพวกเขาเท่าที่ทำได้” ซือ

ี้พยั

จากไปแล้ว หญิงกลา

ูแลสีย้อมผ้า ถือผ้าที่นางเพิ่งย้อมใหม่มาให้เขาตรวจดู นางแก่กว่าเขาหลายปี แต่กลับเรียกเขาว่า ‘พี่’ เหมือนคนอื่นๆ นั่นเพราะพี่อู๋จ

อนกว่าสีของขมิ้นขึ้นมาพิจารณ

ีสวยทีเดียว แต่ยังมีกลิ่นอยู่ ลองเติ

่ยิ้มและพ

้ ข้าจะปรับปรุงต

ท่านป้ากับฝ่ายดูแลเย็บปัก ตัด

อบด้วยสี

งพอสำหรับชาวบ้านที่อยู่นอกด่านเลยเจ้าค่ะ แต่ข้

่อมรู้ว่าฝ่ายตัดเย็บนั้นเร่งมืออย่างเต็มที่แล้ว อีกอย่าง ไหนจะต้องตัดเย็บชุดฤด

าอย่าโหมงานหนักจนไม่หลับไม่นอน หรือ

นนั้นข้าน้อยไ

ี้พยักหน้าใ

เขาจึงหันมาลูบเจ้าหมอกแด

อขาวถึงได้เจริญรุ่งเรืองและน่าภาคภ

ที่ซือเอ๋อหลางและถางลู่ลู่จะเดินเข้า

ถึงเย็นย่ำ คนมากมายสลับกันเข้ามาห

งสว่างบนท้องฟ้า ดวงจันทร์แขวนลอยแทนที่ เ

คอกม้า เขาทักทายม้าทั้งหมด

บคล้ายคลับคราว่าจะหลงลืมอะไรไ

ะ นึกไม่ออกก็