หม่มเยี่ยงนี้ แล้วทำไมไม่ใส่กระโปรง

เสื้อตัดเย็บเรียบร้อย ผ้าซิ่นก็ทอลายงดงาม ทว่

คุณครูท่านว่า เรารับความนิยมนำมาปรับเปลี่ยนตามความเหมาะสม แบบเส

่พยักหน้าส่งยิ้มเชิงให้หล่อนพูดต่อ

จึงแต่งกายเยี่ยงนี้ แต่อยู่ในเรือนหรือละแวกเรือนเรา เราก็ยัง

ต้องเปลี่ยนไปใส่แบ

งค่ะค

ิดว่าต้องเปลี่ยนทั้งหมด เสียดายอ

ยงค์จะได้เก็บเนาได้ทัน เพราะแม่ประยงค์ต้องไม่ลืมนะว

ีกแล้ว น้องไม่คุยด้วยแ

้าห้องปล่อยให้พิกุลกับประยงค์หันมองหน้าก

ว่าค่ำนี้นางบุษบาของเ

น่ะร่วมแสดงด้วยนะค่ำนี้ เพียงแต่อิเหนา

เหตุใดจะไม

บทั่วพระนครก็ต่างหลงพักตร์อิเหนากันทั้งนั้น ติดแค่ว่าพ่ออิเหนาไม่เคยมองหญ

ยงนี้ น้องใคร่ยลโฉมพ่ออิเหนาเสียเร็วๆ อยากจะรู้นักว่าจะงามสมกับ

ูปงามนามเพราะ อนาคตไกลเยี่ยงน

ม้จะเบา แต่คนที่ลอบฟังอยู่ด้านหลังบานประตูก

องตนเอง ด้วยเหตุครั้งแรกที่ได้พบหน้ายังชัดเจนในใจ บุรุษเรือนกายสูงใหญ่

ง ริมฝีปากสีแดงสด โดยเฉพาะรอยยิ้มใจดีบนใบหน้าหล่อเหลานั้นหล่อนยังจำได

ตนว่าอยากรู้เรื่องราวของเขา คิดเพียงว่าหากมีวาสนาคงได้พบกันอีก และค่ำคืนนี้เมื่อพิกุลบอกว่าเขาเป็น

จากกระจกเงา หากเขาเห็นหล่อนในค่ำคืนนี้ ร

ฝรั่งนี้จะสร้างอยู่ในที่ดินผืนเดียวกับเรือนปั้นหยาของหล่อน ทว่าหล่อนกลับไม่อยากมาเยือนหากไม่จำเป็น เพราะตึกนี้บ

งมารึยังเ

้ามาหาในทันทีที่เห็นหล่อนก้าวเข้ามาในตัวตึก แต่ก่อน

่นี่ครั

่นั้นละม้ายคล้ายสามีผู้ล่วงลับ ทว่าลูกชายนั้นงามกว่าผู้เป็นพ่อนัก เพราะได้เชื้อสายแขกขาวจากพ่อและได้เชื้อจีนจากหล่อน บุตรชายของหล่อนจึงดูคมเข้มทว่า