ัส..

าวคนโตอย่างยินดี วันแห่งความเศร้าที่บุตรสาวคนเล็กเสียชีวิตม

ูเหลือเกิน ส

้นพ้นเช่นกัน ตั้งแต่เกิดมาการที่ต้องไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกครั้งนี้เป็นครั้ง

คนที่นอนอยู่ในโลงนั

แก่ลง ผมหงอกมีมากขึ้นจนแลเห็นชัดใบหน้ามีรอยเหี่ยวย่นตามวัย อาจเพราะเป็นผู้ชายดังนั้นการดูแลตัวเองจึ

่...จีนัสกลับมาอยู่กับพ่อกับแม

่อ.

ีกว่านะคะ จีนัสกลับมาเหนื่อยๆ กินข้าวกิน

่าค่ะ...

อ้อแอ้ดังแทรกการสนทนาขอ

งอื่นเพราะไม่อยากมองไม่อยากเห็นเด็กผ

งหลานสาว เด็กหญิงคุ้มขวัญหรือน้องย่าหยาอายุได้เสียงสามขวบเศษก็ต้องมาเสียมารดาไปอย่างไม่มีวันกลับ

รู้ไหม” ด้วยไม่รู้จะหาคำพูดใดมาปลอบหลานตัวน้อยจิตนารีจึงเลี่ยงไปเรื่อ

กและห่วงบุตรสาวมากแค่ไหน ตั้งแต่เด็กน้อยลืมตาดูโลกจนกระทั่งเธอมาล้ม

ะเดี๋ยวยายกอดเองว่าแต่พ่อเราเขาหายไปไ

อย่างคุ้นเคย จิตนารีเองก็ไม่ได้ปฏิเสธรีบสวมกอดร่างน้อยด้วยความเอ็นดูแ

นนี้ชื่อน้องย่าหยา...ย่าหยาคะยกมือไหว้ป้าเ

หญิงที่คุณยายของเธอแนะนำ คุ้มขวัญลดมืออย่างหงอยๆ เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ทำท่าทางคล้ายไม่พอใจเธอจึงสวมกอดคอจิตนารีแล้วซบหน้

สองคน คุณแม่อย่าพยายามให้หนูญาติดีด้วยเลยนะคะ ที่กลับมานี่ก็เพราะรู้ว่าใครบางค

นัก ทั้งชนชาติที่นั่งอยู่ในเหตุการณ์ด้

ิ์แค้น ต่างก็หวังว่าเวลาช่วงที่หญิงสาวไปใช้ชีวิ

ปลี่ยนไปจากสี่ปีก่อนสักนิด สีหน้าและแววต

จะโกรธจะเกลียดอะไรขนาดไหนก็ขอให้มาลงที่พี่นะอย่าพาลกับเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่...อี

ห้เด็กน้อยที่นั่งบนตักจิตนาร

ข้ามาตรงนี้พอดี สองสามีภรรยารีบลุกตามบุตรส

ดงก่ำ อัดแน่นเต็มไปด้วยความเสียใ

ายใจสุดท้ายเลยนะคะ...แล้วทำไ

้าห่วงเธอเป็นปีๆ แต่พอได้พบหน้ากลับกลายมองเขาด้วยสายตาขยะแขยง

ือนจะอ้วก” พูดจบกันต์ศิตางค์ก็สะบัดตัวหยิบกระเป๋าถือใบย่อมเดินจากไป ปล่อ

...จะพาย่าหยาไปนอนก่อน

ตรชฎาผู้ตาย ก็อุ้มหลานตัวน้อย ที่กำลังอยู่ในอาการตื่นก

รั้งอย่างเหนื่อยอ่อน การกลับมาของบุตรสาวสุดที่รัก

พเนจรไปอยู่เสียที่อื่นเพราะทำใจไม่ได้ที่น้องสาวร่วมบิดาเกิดมาตั้งครรภ์กับแฟนหนุ่มที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ด้วยกัน ในตอนนั้นใช่ว่าทั้ง