จุบัน...ณ ห

ะชุมก็ดังขึ้น พร้อมกับร่างสูงก้าวเข้ามา ทุกคนในห้อ

นมามองที่เขา แต่นั้นไม่ทำให้คริสต์เกิดการประหม่าแต่อย่างใด เขาทำเ

ยมามองเธอทันที เพราะทุกคนในห้องแห่งนี้ยกเว้นเพียงผู้กำกับ ที่พึ่งร

ขาได้ ใช่! ความรู้สึกเดียวที่คริสต์รู้สึกอยู่ตอนนี้คือ เซ็ง! ไม่ใช่เ

อะไรผิดเหรอเปล่า?” คริสต์ ที่นั่งทานมื้อเย็นที่

ุณคริสต์เอง เพื่อเป็นที่ยอมรับของสังคม...และวิธีเดียวที่ดีที่สุดและได้ผลอย่างแน่นอน คุณคริสต์ต้องเป็นนักแสดงนำชายขอ

?” คริสต์หั

ระชุมที่ให้คุณคริสต์ขึ้นมาเป็นประธานบริหารต่อจากท่าน.

าบเรื่องนี้มาก่อน” คำถามนี้

ลับโรม...แม่อยากจะไปอยู่ใกล้ๆคุณพ่อของคริสต์ นาน

ไปพักผ่อน ไปหาคุณพ่อได้นะค

ด จะมอง คริสต์เป็นอย่างไรก่อนหน้านี้แม่ไม่เคยสนใจเพราะแม่รู้จักลูกแม่คนนี้ดี และตลอดสองปีที่ผ่านมาลูกก็แสดงให้แม่และพี่เขมเห็นแล้ว ว่าลูกแม่มากด้วยความสามารถเพียงใด มันถึงเวลาแล้ว

ื่นมันไม่มีเ

วิธีไหน?” คุณหญิงศศิธรเลิกคิ

งศศิธรปรากฎบนใบหน้าและหันไปสบตากับเขมิกาที่ยิ้มออกมาเช่นกัน เพราะ

รียกคริสต์กลับสู่ปัจจุบัน และสายตาของคริสต์ก็หันไปตามเสียงนั้น เพื่อที่จะเห็นผ

่เปิดกว้างขึ้น เมื่อร่างของเขมิกา ค่อย

ประชุมแห่งนี้ เรียกสายตาของเขมิกาและคุณหญิงศศิธร และทุกคนหันไป

สองของเขมิกา ดังขึ้น...กับคำถาม “คุณกอหญ้า...พอจะให้โอกาสกับนักแสดงเ

ิกา และทุกคนในห้องประชุม และตามด

งเป็นละคร ต้องเปลี่ยนนักแสดงนำชาย...เพียงเท่านั้น...หญ้าขอลากลับนะคะ...ต้องขอโทษทุกคนอีกครั้ง” สิ้นเสียงนั้นกอหญ้ายกมือไหว้ทุกคนอีกครั้งและขอตัวออกจากห้อ

ญิงศศิธร เอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก และคำถามน

งกลับ ออกจากห้องประชุมประตูเดียวกับ