ื้นดินแบบนี้ ของท่าจอดเรือ “อ๊ะ!...” ตะวันร้องเสียงหลงอีกครั้ง เมื่อคีนป

งมองคางและแก้มของคีน พร้อมกับแขนเล็กที่คล้อ