ท้าในฉับพลัน “นั่นใคร” เธอไม่เคยต้องเอ่ยถามว่าเป็นผู้ใด เธอเสียสัมผั

๊บ ร่างระหงล่วงหล่นลงมาหมดสติไป

ดดด “ค

ี่ยเกิดอะไรขึ้น บันไดมันก็อยู่ที่เดิม ทำไมเดซ

ซี่อาจจะไม่เป็นอะไรก

ิดมาก็อาภัพนัก ตาบอดตั้งแต่เกิดไม่มีทางรักษ

ในที่สุดเขาก็ตามหาเดซี่จนเจอ เธอตาบอดตั้งแต่กำเนิดอย่างงั้น เหรอ เธ

น่าสนุกแล้วสิ” แพทริกเดินจากไปพร้

ไปครับ พักสักวันสองวั

็ไม่มี กระดูดแตกหักก็ไม่มี ประหลาดเกินไปแล้ว แต่ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เคยเกิดขึ้นก

องป๊อง สาวแรกแย้มใบหน้ามอมแมม กำลังระบายอารมณ์เคาะหม้

ๆเนื้อตัวสกปรกมอมแมม เพราะต้องอยู่หน

ียงดังทำไม!” เสียงกัง

ถูกเอ่ยเรียกตวาด

หลือบมองกลับอย่างไม่พอใจ เธ

ล้ว

้นถึงจะคิดถึงเธอ “เจ้ารีบทำได้แล้ว” เดซี่ถูกร้องเตือน “เจ้านี้

้าตวาดด่าเพื่อนฐานะเท่าเทียมกัน ใช่แล้วเธอเป็นเพ

อตัวก็เหม็น แค่นางบำเรอคืนเดียวเจ้าก็ไม่อาจเป็นได้” กรี๊ดดดดด เดซี่กรีดร้องลั่น พลั๊วะ พลั๊วะ พร้

ของตัวเองเธอก็ทำจมูกฟุดฟิด ก็เธอตัวเหม็นจริงๆ เธอไม่ได้แช่ตัวในน้ำแร่น้ำนมโรยด้วยกลีบดอกไม้งดงามอย่างเหล่านางนางของนาย

นในอ่างเล็กๆ เดซี่ผงะตกใจจนล้มลง แล

รืด พรืด พรืด เดซี่คลา

ย เดซี่เบิกตากว้าง “เจ้าอยากได้อะไรข้าจะให้เจ้าทุก

ยงเรียกทำให้เดซี่

เจ็บตรง

็นอะไรไ

้วตอนนั้นเธอรู้สึกถึงลมบางอย่าง และทุกอย่า

บอกความจริง เพราะเธอก็ไม่แน่

ล้ว นอนพักดูอาการที่นี่สักสองวัน ก็ได

มฝันของตัวเองมากกว่า เดซี่ปิดเปลือกตาลงปล่อยวางจิตใจ

ของป๊า เดซี่รู้สึกได้ “เอาละครับให้เธอได้พักอีกสักหน่อยเถอะครับ” เ

รู้สึกว่าจู่ๆร่างกายเธอก็ขยับไม่ได