้ามาในบ้านของเศรษฐี เพื่อมาทำงาน เธอก็คอยระแวดระวัง ซึ่งระวังอะไรเบลก็ไม่รู้เ

ธอไม่ได้มาเพราะในหนึ่งสัปดาห์เธอจะมีวันหยุดหนึ่งวัน

บลเอ่ยเรียกส

้า และเอ่ยถามว่า “วันนี้มีอ

แต้วก็ขอแยกไปทำงานของตนต่อ เบลจึงเดินไปยังตึกใหญ่ เธอเดินผ่านห้องที่ประตูที่ทำด้วยกระ

ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมากนัก เพราะงานเธออยู่ข้างบน เมื่อวานคุณกลางพึ่งก

้องถูกเปลี่ยนใหม่ทุกวัน ผ้าปูที่นอนนานสุดก็แค่วันเว้นวันเท่านั้น ห้องนอนห้ามมีฝุ่นแม้แต่ธุลีเดียวในระดับสายตาที่เห็น ต้อง

ได้ปรับขึ้นเป็นหนึ่งหมื่นแปดพัน ไม่ทำก็โง่มากๆเลย เธออายุแค่สิบแป

ันที่เธอต้องคอยมาเปลี่ยนเพราะไม่รู้ว่าคุณกลางจะกลับมาวันไหน แม้คุณกลางจะใช้

ร็จแล้ว เธอก็เข้าไปจัดการในห้องน้ำ เช็ดน้ำที่เปียกอยู่เล็กน้อยที่หน้ากระจกที่วางขวดกระปุกครีมต่างๆมากมายไว้ เปลี่ยน

ระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ริมผนังห้อง ร่างสูงเจ้าของห้องเดิน

ล้ประตูทางออก เธออยู่ด้านในสุดของห้องที่กว้างขวางนี้ ตะกร้าผ

ุ่งนี้ค่อยกลับมาทำก็ได้ เพราะงานหลักๆเธอก็จัดการเสร็จแล้ว แต่... “เอาน้ำเปล่ามา

ายุห้าขวบเท่าที่จำได้ และไม่เคยกลับมาอีกเลย จนเมื่อสองเดือนก่อน แต่นั่นเขาก

งแทบคลั่งตายเมื่อเดินเข้ามาในห้องเจอกับผู้หญิงที่สวยมากๆ สวยทั้งหน้าสวยทั้งทรวดทรงองเอว หล่อนอวบอึ๋ม ใช่แล้วเขาเห็นความอวบอึ๋มยวนใจก่อนใบหน้าอันทรงเสน่ห์นั้นเสียอีก พอไล่สายตาตั้งใบห

นบางอย่างของเขา ที่มันจู่ๆก็ขยับเด่นนูนมาจังๆเลย ก็เขายืนจังก้าเด

ึ่งเห็นมานั้นทำให้ร่างกายเธอรู้สึกตอบสนองแบบเด

อกมา เสื้อผ้าทุกชิ้นของคุณกลางต้องซักมือด้วยน้ำยาซักผ้าราคาแพง มันมีแค่สองชุดเท่านั้นคือชุดที่คุณกลางใส่เดินทางกลับมากับชุดนอน เธอจึงใช้เวลาไม่นานงานตรง

าเอาน้ำดื่มขึ้นไปให้คุณกลาง เธอก

เพราะบนโต๊ะมีผักผลไม้หลายอย่างกับหนังสือเล่มหนา

้วดีไซน์อย่างเก๋ไก๋กับแก้ววางอยู่บนถาดไม้ อ่อ ทุกอย่างถ

ันหน่อยสิ” ว่าแล้วคุณแป้งก็รินน้ำผลไม้ที่ว่านั่นใส

ของเธอ มันอร่อยจริงๆ และคุณแป้งก็เอาอีกแบบให้เธ

าน้ำไปให้คุณกลางไม่ใช่เหรอ” เบลขานรับและเอื้อมไปยกถาดและ