้างทางหาได้มืดมิดหรือรกครึ้ม เพราะมีดวงไฟให้แสงสว่างเป็นระยะๆ เรียกได้ว่าไม่อันตรายจากสัตว์ร้ายสำหรับคนเดินเท้าในเวลาค่ำคืน แต่สำหรับอันตรายจากน้ำมือมนุษย

งนี้ทำให้เห็นถึงความแปลกตา สองข้างทางที่เคยรกร้างไปด้วยต้นไม้ไร้ประโยชน์และวัชพืช กลางคืนก็มืดสนิทจนไม่มีใครกล้าเดินผ่าน มาบัดนี้กลับสว่างไสวไปด้วยไฟทางสีนวลที่ส่องเป็นระยะๆ ต้นไม

ห็นว่ากณิศาสนใจมองข้างทางเป็นนานสองนาน จ

่อนพยักหน้าให้เล็กน้อยแต่ไม่ได

งมะตอย แต่ก็ถมลูกรังอัดแน่นฝนตกไม่เละ ไม่เป็นหลุมเป็นบ่อ แล้วก็ติดไฟส่องสว่างทุกสายเพื่อความปลอดภัยของผู้สั

ยสารมาในรถจะไม่ให้ความสนใจมากเท่าใด เธอแค่พยักหน้ารับทราบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เข

ก แม้จะรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาอีกครั้งหลังทำใจได้มาไม่นาน เพราะกณิศานับเป็นคนบ้านเดียวกันที่เห็นกันม

อกันบ้างก็ตอนปิดเทอม เขาจำได้ดีว่าจะยิ้มอย่างขัดเขินเสียทุกครั้ง

ไป ตัวเขาจึงมีคู่แข่งเป็นจำนวนมากแต่เรียกได้ว่ายังไม่ได้เปิดตัวลงแข่งขัน รางวัลแห่งชัยชนะก็มีคนคว้าไป

าวบ้านไม่ติด ไม่พบปะเพื่อนบ้านไม่กล้าเหยียบย่างไปในตลา

อับอายชาวบ้านเป็นสองเท่า ลูกสาวคนโตเป็นหม้ายขันหมากทั้งที่เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนลูกสาวค

รื่องของกณิศา เพราะเขายังไม่ทันได้เอ่ยปากให้ใครรู้ว่าชอบเธอ แล้วกับเจ้าตัวยิ่งไม่เคยได้เ

ตอบสั้นๆ ของกณิศารั้งชายหนุ่มกล

อยหลับปุ๋ยเลย” เขายิ้มให้เธอแม้ไ

นหายใจช้าๆ คงเปล่าประโยชน์ที่จะชวนเธอพูดคุยแม้อยากจะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอีกมากม

ประตูให้กณิศา ชายหนุ่มส่งมือไปหวังรับเด็กน้อยมาอุ้มเอาไว้เพื่อให้กณิศาลงจากรถได้อย่างสะดวก ทว่าหญิงสาวปฏิเสธไม่ยอมส่งเ

งา ช่วงเวลากลางคืนไม่ได้เป็นเงื่อนไขทำให้บ้านดูเหงาลงไปมากขนาดนี้ แต่นั่นเป็นเพราะความสูญเสียที่เกิดขึ้นในบ้าน บ้านที่มีแม่เป็นหัวหน้าครอบครัวตั้งแต่พ่อเสียชีวิตไ

กนกกรนั้นถนัดทำงานบ้านมากกว่าออกไปตากแดดให้เหงื่อไหลไคลย้อย จนบางครั้งแม่ยังเอ่ยเย้าว่าสาวชาวกรุงไม่กลัวแดดแต่สาวบ้านนอกกลับกลัวแดดยิ่งกว่ากลัวผี การได้

นทางที่นิพลยกลงมาจากกระบะท้าย ชายผู้มีน้ำใจยังถือไว้

ที่เห็นดวงไฟสาดส่องมา พร้อมเสียงเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์เก่าๆ ที่ดังหนวกหูเข้ามาจอด

บนฝ่ามือที่แบออกไปรับของกณิศาอย่างแรงจนมือตกลงเล็กน้อย แ

ุดท้ายแจ่มจันทร์ก็อดแขวะกณิศาไม่ได้ ซ้ำมองด้วยหางตาอย่างเหยียดหยามก่

ๆ เหม็นเน

ๆ แล่นจากไปแล้ว นิพลรีบแบ

เขามองเด็กหญิงที่กณิศาอุ้มอยู่ประกอบคำ

รดาคงไม่ใจดำใช้ให้แจ่มจันทร์เอากุญแจมายื่นให้แบบนี้ น่าจะใช้ให้มาเปิดบ้านให้เสียมากกว่า แต่แจ่มจันทร์เป็นคนแล้งน้ำใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถ

ใจแล้วส่งกุญแจให้

ไฟไว้ แต่ก็ไม่มืดเพราะมีแสงไฟจากระเบียงหน้าบ้านสาดส่องเข้ามา รวมถึงแสงที่ลอดเข้ามาผ่านหน้าต่างกระจกทำให้ไม่ยากที่นิพลจะมองหาสวิตช์เพื

คุณมาก

รงๆ แต่เธอคงอยากให้เขากลับ และเขาก็คงต้องขอตัวกลับตา

ดีกว่า” แม้ใจจริงแล้วเขาอยากอาสายกขึ้นไปให้จนถึงห้องนอนของเธอ

อบใจเขาอีกครั้ง แล้วเดินตามไปส่งและปิดป

มืดค่ำอยู่คนเดียวน่ากลัว คนแถวนี้คงไปวัดกันหมด” เข

ษฐีที่ดินของจังหวัด แต่ครอบครัวเธอก็มีที่ดินทำมาหากินมากพอสมควร บวกกับความขยันของรุ่นพ่อรุ่นแม่ทำให้ครอบครัวมีฐานะดีขึ้นมาเรื่อยๆ แม้ตอนนี้ต่างรับรู้กั

มอง และไม่ว่าในวันพรุ่งนี้หรือวันต่อมา สามีของเธอจะตามมาหรือไม่ เขาก็ยังอยากพบหน้าค่าตาเธออีกหลายๆ ครั้ง และรู้ว่าความรักท

่างห้องด้านหน้าและด้านหลัง หญิงสาวมาหยุดยืนหน้ารูปถ่ายครอบครัว ภาพที่มีพ่อแม่ลูก แม้เวลานี้พ่อและลูกคน

ยันของพ่อและแม่ทำให้มีเงินมีทองซื้อที่ทำมาหากินเพิ่มขึ้น จนเมื่อพ่อเสียชีวิตไปลูกเมียที่อยู่ข้างหลังก็ไม่เดือดร้อน มีทุนรอนในการทำไร่ทำสวนของครอบครัวต่อไป มีเงินเป็นทุนการศึกษาของลูกทั้งสองมีค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวั

กระสับกระส่าย ฉุดกณิศาให้กลับมาจากความ

รูปถ่ายพ่อแล้วเดินไปยังห้องนอนเพราะรู้ว่าเด็กน้อยต้อง

ทสนมกันไม่กี่คน ส่วนหนึ่งอยู่ช่วยจัดเก็บข้าวของและความห่วงใยที่มีต่อนางสายบัวจริงๆ ทว่

่ หรือไม่กล้ามาสู้หน้า ไ

กมาคนเดียวแบบนี้ ทำตัวง่ายหนีตาม

นีไปอยู่ที่ไหน แล้วทำไ

ะ” แจ่มจันทร์บอกอย่างขัดเคืองกับหญิงเพื่อนบ้านที่อยากรู้ไปเสียหมด แล้วยังมาทำเหมือนคาดคั้นเอากับเธอ ยิ่งถูกถามมากเท่าไหร่แจ่มจันทร์ก็รู้สึกขายหน้าที่

ๆ ไปด้านหลังศาลาที่มีโรงครัวไว้สำหรับเจ้าภาพประกอบอาหารเลี้ยงพระ เลี้ยงแขกที่มาในงาน แต่หางตาเธอมองเห็นชายผู้

ุณเค