ักวันสองวัน เอาไว้ข้าจะหาทางเ
นลังเลเหมือนจะพูดอะไรแต่
กลอนก่อนจะเดินมายืนมองร่างอรชรที่นอนหลับคุดคู้อย่างอ่อนระ
้าทำถ