ที

้มรสเกี๊ยวนี่ดูสักค

างดวงตาดุจพญาเหยี่ยว ชวนให้กวงจินเสียวต้นคอวาบเป็นระยะๆ ซ้ำเมื่อสิ้นประโยคเมื่อครู่ อวี๋ว์เจิ้งเหอก็ค

ชิญคุณชายเถิดเจ้า

อรังเกียจข้า” คนตัวโตไม่ยอมหยุ

.เจ้าค่ะ ข้าน้อ

ต็มที่ก็เพียงเบือนหน้าหนี ขณะที่อวี๋ว์เจิ้งเหออมยิ้ม

ี๊ยวที่ข้าป้อนสักนิดเถิด

กงับเกี๊ยวอย่างรวดเร็ว แม้รสชาติจะอร่อยล้ำเพียงใด แต่ก็ไม่อาจรับรสได

นัก เห็นฮูหยินหยวนเจี๋ยบอกว่า

ุบตาลงต่ำหนีสายตาชวนอึดอัดของอวี๋ว์เจิ้งเ

ินทางไปส่งสินค้ากลับโดนโจรป่าปล้นกลางทาง เหลือเพียงข้าที่รอด ข้าจึงหนีร

ได้ยินก็เชื่อโดยไม่ระแคะระคายสักนิด ...ก็แน่ล่ะ เขาจะรู้สึกอื่นใดได

โต๊ะพอแรง แล้วสบถออกมา

ยู่กับเจ้าตอนนั้นด้วย ข้าคงไม่ปรานีผู้ใดท

หน้าตักเด็กหนุ่มให้ได้ขนลุกเกรียวอีกระลอก กวงจินยิงฟันประหนึ่

เพราะเจ้านี่แหละไ

าเพื่อให้เจ้าได้มาเจอกับข้ายังที่แห่งนี้ก็เป็นได้นะ”

ระมัง..

ายตาดุดันแปรผันเป็นอ่อนโยน แต่หารู้ไม่ว่าภายใต้หน้ากากอันอ่อนโยนนั้น แฝงไปด้วยเล่ห์กลบางอย่าง

สที่สวรรค์กำหนดชะตาให้เราได้พบพานก

รา หากแต่ทันทีที่ยื่นมือออกไป รอยยิ้มนุ่มนวลบนใบหน้าคร้ามก็สลับเป็นแสนกลทันที ก่อนของเหลวสีอำพันใสในจอกสุรานั่นก็กระฉอกหกรดม

ามือลื่นไปหน่อย ไม่ได

ได้เป็นอุบัติเหตุเช่นเขาเท็จนั้นไม่ ก็เม้มปากแน่นจนริมฝีปากเรื่อแดงซีดขาว คิ้วคู่สวยย่นยู่ไม่พอใจ สองมื

มั่น ก่อนเทราดลงตรงจุดเดิมเสียกวงจินเปียกโชก เด็กหนุ่มชะ

ใดของเ

ทว่าคนทำกลับไม่สะทกสะท้าน เพ

ม มาเถิดถิงฟาง ไหนๆ เจ้าก็เปียกสุราเช่นนี้แล้ว ข้าจะช่วยเจ้าผลัด

กปิดหน้าอกแบนราบของตนทันใด ก่อนฉุดยื้อกันพัลวันท่ามกลางเสียงตะโกน

น่ะ! ปล่อยข้าป

้วจะได้แนบช

เต็มที่ อยากจะตะโกนใส่หน้าเสียเหลือเกินว่าตนเป็นบุรุษ หากไม่เกรงว่าอวี๋

่อยข้านะ...ปล่อย! ใครอยู

หญ่ขึ้นคร่อมได้ เท่านี้กวงจินก็หน้าซีดเผือดเมื่อเห็นใบหน้าคร้ามครันโน้มเข้ามาเสียใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ แม้จะผลักดันแผงอกแกร่

ปรนนิบัติข้าเสียหน่อยเถิด ข้าเ

ข้ามิได้มีใจให้เ

ยังสู้ทนพดเท็จต่อไปด้วยมีความหวังว่าจะรอดอย

ห้เจ้าก็เพียงพอ หากข้าเอ็นดูเจ้ามากขึ้นแล้ว

ได้ยินหรือไม่อ

องเขา กระนั้นก็ไม่เข้าหูชายหนุ่มสักนิด เพราะความหลงใหลทำให้หูบอดไปชั่วขณะ ก่อนร่างกำยำจะโน้มต่ำลงมาเสียใกล

าประเดี๋

ดความเสน่หาของชายหนุ่มได้ เขาเลื่อนใบหน้าไล้ริมฝีปากทั่วลำคอจนสัมผั

ยโฉมสะคราญแล้วยังหอมกายาดุจบุปผาส

ภาวนาในใจให้สวรรค์เมตตาให้เขาหยุดเสียที ไม่เช

นหนึ่งก็มะเลอหลงในเพลิงสิเน่หาอย่างมึนเมา อีกคนก็จวนเจียนคลุ้มคลั่งเหลือคณา บันดาลให้เสียงแหบห้า

นายท่านให้ข้า

นึ่งอยากจะฆ่าคนขัดขวางเสียใจแทบขาด กับอีกคนโล่งใจเสียน้ำตาแทบไหล เช่นเดียวกัน เด็กรับใช้ก็เบิกตาก

าไม่ตั้งใจเสียมารยาท คุณช

ุ่นใจแต่ก็ยอมผละจากร่างบางแต่ก็ไม่วายอ้อ

่านพ่อเรียกหาข้าม

อยก็หารู้ไม่ขอรับ เ

ไปก่อน ประเด

ทษ พอเห็นว่าคนช่วยชีวิตตนหายลับไป กวงจินก็รีบโกยผ้าหลุดลุ่ยขึ้น

่าข้าไม่พลาดแน่ เตรียมใจไว้เถิด” ว่าแล้วเดินเข้ามาหา ส่งส

ด่า แต่ก็ถูกห้ามด้วยปลายนิ้ว

รอข้ามาเล่นด้วยอีกคราดีก

ทิ้งให้กวงจินนั่งตะลึงงันจนภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ไหลเวียนมาในหัวอีกคราจนต้องอ้าป

! ข้าจะไม่ยอมพลาดท่าเจ