ที

การปกครองพวกทาสด้วยความโหดร้ายทารุณอย่างไร แต่สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นที่จันทรานิ

ด้วยกันเองที่คอยรับคำสั่งไปดูแลกันและกัน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่เขาจะต้องออกคำสั่งเพื่อลงโทษทาสคนไหนสักคน เพราะสิ่งเหล่านั้นเ

้งที่คิดว่าจะไม่สนใจแล้ว แต่ทุกครั้งที่เห็นทวิชโผล่หน้ามาทำสวนที่หน้าคฤหาสน์ ก็กลายเป็นว่าเขาต้องหาเรื่องออกไปข้างนอกเพื่อให้ได้พบห

งุดห

ที่เขาแกล้งทำหล่นเพื่อให้ทวิชเก็บไปใช

ันซื่อบื้

ไร้จุดหมายสายตาคมทอดมองออกไปด้านนอกหน้าต่างรถ เขาให้คำตอบตัวเองไม่ได้ว่าเขาออกมานอกคฤหาสน์ทั้งที

งิดจริงๆ

ปหมด ทำเอาธามที่นั่งอยู่ข้าง

ด็กนั่นมาหาดีไหมครับ คุณ

นทั้งที่ไม่อยากอย

ต่คิดในใจเท่านั้น และคำพูดนั้นก็

ใจเด็กนั่นมากขน

ูด เขาจะบอกว่า ‘ใช่’ ทว่าสิ่งที่ทำได้ค

งฉันเอง ไม่ใช่เ

กวนใจให้เสียอารมณ์มากกว่าเดิม ทว่านั่งเงี

ีแฟ้มระเบี

ี่ทางรัฐมอบให้กับผู้เป็นนายหลังจากการมอบสิทธิ์ในการ

ีค

พยักหน้ารับเม

าให้ฉ

ดการให้กับเวหาทันทีที่กลับถึงคฤหาสน์ และชัดเจนอย่างแจ่ม

สายตามองแฟ้มที่ตนเพิ่งจะเปิดอ่านและปิดมันลงไปเมื่อครู่นี้ ข้อมูลในนั้นเป็นสิ่งที่ธามเล่าให้เขาฟัง

ี่น่าสนใจสักนิด แต่...เขาก็ไม่

มาร้องขอการปลดแอกจากเขา ความสนใจในตัวคนที่ไม

อความอยากเห็นหน้า พลันก็ออกคำสั่ง

ด็กนั่นมากกว่าข้อม

รากฏตัวให้เห็นในอ

ลามีงานสำคัญๆ อยู่บ่อยครั้ง แต่กลับเป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในห้องทำงานของเวหา แน่นอนว่าบรรยากาศในห้องทำงานหรูหราน

ม...ทำอะไร

่วน ทำเอาเขาเลิ่กลั่ก คิดวุ่นวายไปหมดว่าตนไปทำอะไรให้เวหาไม่พอใจ ขณะที่เวหาไม่พูด ได้แต่อัดบุ

ีอะไร

รั

กับเรื่

้ชัด แต่ก็โล่งใจอยู่ไม่น้อยที่ถูกเรียกมาเพราะเรื

มอะไรผม

่าเธอมาเป็นทาสในส

ท้องแกร่ง ขณะที่แผ่นหลังเอนพิงพนักเก้าอี้ เด็กหนุ่มที

ือ

แต่อีกฝ่ายก็ไม่เปิดปากออกมาสักท

เล่าหรื

สบตากับคนตรงหน้

ณท่านรู้อยู่

หน้าตึงไปชั่วครู่

ฉันจะเรียกเ

ามจะเล่าให้คุณท

้องส่งสายตาดุๆ ไปให้เป็นสัญญาณว่าควรหยุดพูด แต่ทวิชซื่อบื้อเ

ะวัติของผมด้วย ผมก็

นิ่งเพราะรู้ว่าพวกทาสนั้น น้อยคนนักที่ได้รับการศึกษา อย่างเด็กตรงหน้าที่ถู

งไงว่าแฟ้มนี้เป

็.

หนังส

นจะชี้นิ้วไปยังแ

่ปกแฟ้มมันมีรูปผ

้อเร่อ เขาเหลือบมองไปทางอื่นเ

่าเด็กนี่ซ

เป็นคนโง่ เวหาหน้าม้านเลยทีเดียว ขณะที่

ก็ตอบไป นายไม่ม

ษครับ’ พลางยกมือไห

พอสักสิบขวบก็ถูกจำหน่ายไปอยู่กับนายคนก่อน จนถูกเขาเอามาเป็นตั๋

้ยนไปจากที่ธามเล่าหรืออ่านมาเองเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไร

รกับเธอไว้หรือไง เธอถ

อย่างจัง ทวิชเม้มริมฝีปา

.มีบ้

ัง

.

าทำอะไรเธ

ั่ง เด็กหนุ่มทำใจยากมากทีเดียวกว่าจะเปิดปากเล่าได้

งจะเป็นคนดุ แต่เพราะผมยังเด็กมาก เขาเลยไม่ได้สนใจเพราะทำงานไม

ตั้งใจ ขณะเดียวกันก็สังเ

ด่าบ้าง ทุบตีบ้าง บางครั้งก็โดนหนักจนทนไม่ไหว ป่วยจนทำงานไม่ได้ แต่ก็ต้องทำเพราะไม่อย่างนั้นจะถูกป

องก็พอจะเข้าใจได้ว่าเพราะอะไร คนตรงหน้าถึงได้อยากปลดแอกนั

ลยอยากจ

ารับรัว การตอบรับนั้นค่อ

ับเธอพอหรือยังไง เธอถึ

น้าพรืด “ไม่ครับ

มถึงอยาก

ราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ แต่ไม่รู้ทำไมถ

ทำไมถึงอยา

มเป็นเจ้าของโดยนัย เรื่องนี้ธามรู้ แต่ดูเหมือนเ

..อยาก

็อิสระ มันหอมหวนจนอยากไขว่คว้

ว่าต้องเจอกับอะไรบ

ักหน้า กระนั้

ดียว ถือว่าทุกอย่างเป็นโมฆะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ยังไม่เคยมีทาสคนไหนในสังกัดจั

หน้าทาส ทั้งทาสด้วยกัน หรือแม้แต่พวกไทก็กรอกหูเข

็ยังจะอย

รั

ื่องๆ ใต้ความตั้งใจแน่วแน่ทำ

ล่าว่าจะเอาชนะนัก

.

็นรองใคร ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ชนะแล้วได้เธอมาเป็นตั๋

รู้

ั้นเธอก็ยั

วามกล้า แต่ความกล้าของคนตรงหน้า มองในมุมของเขาหรือใครๆ ก็เห็นว่ามันเป็นความกล้าที่โง่งมทั้งนั้น เขาอุตส่าห์ไม่ทำโทษหนักหนาที่บังอาจไปบุกรุกงานเลี้ยงของเ