งจ๋องในห้องทึบๆ อย่างเหนื่อยหน่าย ที่สำคัญ การได้มาเป็นส่วนหนึ่งของชมร

รกก็

เหนียว เป็นประธานชมรมศาสตร์มืด ส่วน

มาชิกใหม่ไปแล้วถึงเป็นสาม ให้ตายเหอะ ใครมันอนุมัติให้เปิดชมรมทั้งๆ ที่มีสมาชิก

่อนจะกิน ฉันขอให้ทุกคนนั่งล้อมกันเป็นวงกลมแล้วสวดส่งวิญญาณน้องไก่ไปสวรรค์กันเถอ

ดาวลูกไก่~” (

(คริสตัล

าแต่...ฉันจะเต้นประกอบลีลาทำบ้าอะไรฟ

ี่เรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาต้องแผ่เมตตา คริสตัล

..สัพเพสัตตา

ัพตา อเวรา

้าสิ่งลี้ลับสองคนนี้! โรงเรีย

รเสร็จก็เล่นเอาซะไก่กรอบฟีบแบน มันย่องเยิ้มไปหมด พอได้เวลากิน น

และแล้วฉันก็ต้องเก็บความสงสัยไว้เมื่อเสียงออดเลิกเรี

งยืนแคะขี้เล็บอยู่หน้าห้องข้างๆ เขา

ม

ะไ

(‘.

๊บแบ๊วซะทีเหอ

ือ

ี่ยนมาล้วงกระเป๋ากางเ

ไปเที่ยวน่ะ

ะในทันทีพลางสะบั

เปิดหูเปิดตาดูโลกภา

เกี่ยวอะ

็นเธอเพิ่งย้ายมาให

ี่ยวหลังเลิกเ

ันแปลก

แต่บังเอิญฉันไม่ช

ที่มีคนน้อ

มาทางเดิมโดยอัตโนมัติ ที่ที่มีคนน้

.ที

เม็ดใสที่เขี้ยวข้างขวาก่อนจะค

ัด

ียงยี่สิบนาทีรถมินิคูเปอร์สีดำเงาก็มาจอดอยู่ในลานกว้างสำหรับจอดรถของวัดจีนแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไ

ันมาที่

ันบอกว่าจ

มต้องเป็

ทำไมเหร

ื๊อก! ฉันล่ะเกลียดเวลาหมอนี่ทำหน้าตาบ้องแบ๊วพิลึกกึกก

้าเปิดเองก่อน เขาเลยทำเป็นลูบผมเสยผมแก้เก้อไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะเดินนำไปที่ศาลเจ

จะได้เป็นสิริมง

ลงแฮะ ดูสิ อย่างกับมีออร่าแผ่ออกมารอบตัวยังไงยังงั้น องค์ประกอบต่างๆ ในตัวส่งให้เขาดูโดดเด่นมาก ไม่ว่าจะเป็นเส้นผมสีแดงสดพลิ

าก็ยิ้มมุมปากน้อยๆ แล้วหันไปทางเดิม เล่นเอาก้อนเนื้อที่อยู่ในอกด้านซ้ายเต้นไม่เป็นจังหวะ ฉันร

..ฉันเป็น

ปล่า เห็นเงียบ

.เป

น่

อ

นที่สวนหย่อมเล็กๆ ใกล้ๆ กับลานจอดรถ และนี่คือบทสนทนาระหว่างฉันกับเ

ือเปล่า

ได้เป็นอะไร แต่เขาก็ไม่ละความ

เอาไว้ตร

ญ่นั่นจะทาบลงมาที่หน้าผากของฉัน

็นห่วงก

วพิงม้านั่งอย่างงอนๆ ทำให้ฉันอด

กต

แล้ว...เมื่อกี้เขาบ

ผิดปกติของฉันจึงหันกลับม

ใจนะว่าไ

้าๆ จนเริ่มลามไปที่ใบหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ดีที่ผมยาวๆ ปรกหน้านี้มันช่วยบังสี

ลันมีก้อนเมฆปกคลุมไปทั่วบริเวณ กิ่งไม้ของต้นไม้ใหญ่เสียดสีกันเสียงดังตามแรงลมที่

ยกว่าคน) นั่งข้างกันบนม้านั่งยาวท่ามกลางหยาดฝนท

ซ่า~

งมาราวกับพายุไ

้าที่ร

าเยลล์หิ้วฉันหนีบเข้าสีข้างแล้ววิ่งอย่างไม่คิดชีวิต โดยไม่ค

ะ จู่ๆ

นเพิงหลังคามุงจากแห้งๆ แล้วมันจะกันฝนที่ตกกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งนี่ได้เหรอ ซ้ำพื้นที่ก็น้อยนิด

ในศาลเจ้าต่ออีกสักหน่อยก็ดี มาถึ

่นฝนอยู่ข้างๆ อย่างจัง ทำให้เขาหันมามองฉันด้วยสายตาตำหนิ และการที่ฉันดันไป

นบเนื้อ! เสื้อนักเรียนสีขาวบาง

ไร ยัย

างคิ้วขึ้นแล้วรูดเนคไทลงต่ำ กอปรกับเสื้อนักเรียนสีขาวที่กระดุมหลุ

ตัก

ัวติดเรตขนาดนี้ ไม่ๆๆ คริสตัล เธอต้องตั้งสติโดยด่วน กำห

ไปจากใจ ทว่า...มารผจญย่อมมีอยู่ทุกที่ คนที่ก่อกิเลสในใจฉันดันยื่นหน้าเข้ามาซะใกล้ก่

ือเปล่าเนี่ย

กไปห่า

รของ

้ถอยออ

นั่นผงะไป เขาทำหน้าไม่พอใจก่อนจะยอมถอยห่างออกไ

ี้ก็ต

ม่ต้องหักโหมงานหนักจนเกินไปล่ะ ถึงจะรู้สึกผิ