าเป็น

ระรองในหนังสือนิยายจะโผล่ออกมาให้เห็นตัวเป็นๆ อย่า

ก็ยังไม่ตื่นเลยตบเต็มแรงไปทีหนึ่ง ยังไม่ต

ล้ว เขาดูไม่ตกใจอย่างตอนแรกที่ลืมตาขึ้นมา โน้มตัวลงไปหยิบเอาเครื่องแต่งกายมาสวมเต็มยศ ก่อนจะเริ่มออกเดิ

สีดำ มีตราข้าราชการสีทองประทับ หมวกสีดำมีพู่สีแดงห้อยและขนหางนกยูงประดับตกแต่งที่เขาเพิ่งหยิบขึ้นจากพื้นเมื่อครู่นี้ก็บ่งบอกให้รู้ถึงตำแหน่งยศศักดิ

ม่ใช่สร้อยประคำ มันแค่เ

งที่สำคัญกว่าคือรูป

ัน ปากกระจับหนาและแดงเรื่อ ผิวหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อเหลาชวนให้มองอยู่ไม่น้อย

ยิบเอานิยายเรื่องนั้นเล่มหนึ่งออกมาเปิดหาฉากที่นักเขียนบรรยายถึงผู้ชายคนน

ะอย่าง

สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นความฝันหร

อมากค่

มาคิดอะไรอย่

่อเรียกสติ ก่อนจะหันกล

่าคุณคือคิม

องบนโต๊ะข้างเตียงชะงัก เหลือบหา

้วไยถึงไม่มั่นใจเล่า

อเชื่อได้อย่างไรล่ะว่าพระรองในนิยายจะ

างเมา ผู้ชายคนนี้ต้องเป็น

็นไปได้มากกว่าหลุดออกมา

นี้เธอรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ไปมา เดี๋ยวประหลาดใจ เดี๋ยว

ำ มือเรียวที่จับปากขวดยื่นออกไปข้างหน้า ยืนจังก้า

เป็นใครกันแน่ ต้อ

ย่นคิ้วมากกว

ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมตอนนี้

อบไป ซ้ำถามตบท้าย “เจ้าเองก็รู้จักข้ามิใช่รึ ร

ิยายเท่านั้น แต่ที่ย

อีกต่อไปแล้ว จะเป็นใครก็ช่าง แต่เขาไม่สมค

ี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรี

ินศัพท์คำนี้มาก่อนเลยในตลอดชีวิตตั้งแต่เก

วจไง ผู้พิทักษ์

บายไปทำไมแต

ามว่าคังยูนิ่ว

้พิทักษ์สันติราษฎร์เช่นกัน ซ้ำตำแหน่งสูงพอที่จะควบคุมมือปราบทั้ง

้อะไรด้วยไม่เห็นประโยชน์ที่จะต้องยอกย้อนกับอีกฝ่าย ใน

ไล่แล้วยังไม

บ เขาก็ไม่อยากอยู่ ถึงต้

หน้าตาป

ป็นคนสติไม่สมประกอบเสียด้วย ทั้งการแต่งตัว ทั้งกิ

่ให้เร็วที

งถุงผ้าเล็กๆ ออกมาจากข้างเอว ก่อนจะวางเหรียญเงินโบราณลงบนโ

ก็ขมวดคิ้วจนชน

ปทำอะไรในยุคสมัยนี้ได้ บอกแล้วไงว่าไม่ใช่สม

่งจะระลึกได้เมื่อครู่ หากแต่ไม่ทันได้มีโ

งยกขึ้นกอดร่างกายตนเพื่ออำพรางทรวงอกปราศจากเสื้อชั้นใ

องแปลกอะไรหากชาวบ้านทั่วไปในโชซอนจะเกรงกลัวต่อผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างเขา ชาย

ือหนาก็ยื่นออกไปจับที่เปิ

ออก

ัก ออกแรงเล

กเช่น

ี่ช่าง

่อนเพียงเล็กน้อยก็เปิดออกอย่างง่ายด

ะตูเพื่อสำรวจดูว่าติดขัดอะไรหรือเปล่า ก่อนจะใช้ปลายนิ้วของมื

กอยู่

ูนี่ช่าง

รมที่มีอำนาจในการใช้กฎหมาย ทว่าการพังบ้านประชาชนหาใช่เรื่องที่เขาควรทำแต่อย่างใด

อยากจะ

รถ ปล่อยให้มีนาซึ่งยืนหวาดหวั่นอยู่เมื่อครู่มองอย่างสงสัย ก่อนกลายเป็นระ

นเปิดให้” ในที่

้ำกับประตูออก ชำเลื

นักมากนัก ร่างเล็กบางเ

่าขนาดเขาเป็นผู้ชาย

ลายนิ้วชี้เข้าที่ดวงตาตัว

ัก ทว่าก็ยอมถอยห่างให้ ก่อนที่มีนาจะยื่นมือไปจับกดปุ่มบาง

ะตูกับหญิงสาวอย่างไม่เชื่อสายตา ข

ญเจ้

หน้าเห

บอารมณ์ไว้ ก้าวขาออกจากสถานที่แห่งนั้นไป ปล่อยให้มีนายืนกอดอก

ู่ชั้

ข้างๆ ทว่าก็ไม่อยากจะเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายท

ละซับซ้อนมากจนถึงขนาดหาท