ะวันออกจึงพยักหน้ารับไป อีกอย่าง หล่อนเห็นหน้าค่าตามีนามาปีกว่าและเธอก็เป็นเด็กน่ารัก ช่างจ้อ ช่า

ป่านนี้โทรให้ตำรวจมาลากตัวไปแล้ว ให้ตาย คนสมัยนี้นี่ดูแต

ล่อยให้คังยูนั่งมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ครู่หนึ่ง พอเห็นว่าหญิงสาวออกเงินให้ก็คว้าพวงเหรียญ

จะทำอ

โตไปมอง ว่าหน้าซื่

ใบหน้าคร้ามของท่านรอ

ว่าพลางวางพวงเหรียญลงบนเคาน์เตอร์ “รับเงินของ

ให้ หากไม่เกรงใจมีนาที่ยืนอยู่ตรงนี้และไม่คิดว่าผู้ชายรุ่นลูกตรงหน้าไ

แหยให้เจ้าของร้าน แล้วหันไปดุ

เลย ไม่ต้องพูดอะไ

ยาวของคัง

ม่ต้องการให้สตรีนางใดมารับหน้า มันเ

ูโพล่งออกมาอีกที เรียกสายตา

้ ป่านนี้เรื่

พึมพำ แทงใจดำ

ถึงขนาดซื้อทาสได้คนหนึ่งถึงไม่เพียงพอกับค่าอาหาร ของที่เขาเอาใส่ท

แห่งนี้เป็นโร

กตบรรยากาศร

ตา...คงจะเป็นโรง

ดาษยับยู่ยี่จำนวนหนึ่งให้กับเจ้าของร้านเป็นที่เรียบร้อ

่ายพุ่งออกจากร้านทันทีด้วยไม่ต้องการตกเป็นเป

ที่ มือหนาจับหมวกปีกกว้างเล็กน้อย สายตาจับจ้องยังหญิงสาวที่หายใจหอ

จ้าให้นาง

ันควัน “หม

...ที่เจ้าใ

เงินวอน ก่อนจะล้วงกระเป๋าเงินออกมาจากก

ินใหม่ของเกาหลีใต้ เงินที่คุณใ

หลีใ

ธิบายเลย สะดุดหูกับคำศัพท์

ได้เรียกว่าเกาหลีหรือแบ่งเป็นเกาหลีเหนือ -

ี่ยนชื่อ” ไม่รู้ว่าจะอธิบา

่ตอบแบบกำปั้นทุบดิน คัง

ย่างไร หรือจะเป็นชื่อเมืองใหม่ที่ไม่เคยได้ยินกั

ด้ ไม่แน่ว่ากษัตริย์ของเขาอาจมีพระราชโองการแต่งต

ด้สักนิดที่ข้าราชการซึ่งทำงานใกล้ชิดรา

เต็มแรง ดึงธนบัตรกล

าก ประเทศเกาหลีใต้

่แห่งนี้ไม

แต่ว่

ี้มันเปลี่ยนชื่อแล้ว ได้แต่อึก

ชซอน เมืองหลวงต

แต่ตอนนี้ไ

่าง

็.

ถียงเก่งนัก ขณะที่มีนาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร อีกฝ่ายก็ถู

นคุยกลางถนนกับผู้ชายที่แต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจ

ของเธอที่จะต้องมาอธิบายเรื่องนี

ัดบทด่วนๆ เล

่ะ เอาเป็นว่าคุณเอาเงินนี่เก็บไว้แล้วกัน จะได้มีเงินก

มีทั้งหมดยัดใส่มือชายตรงหน้า ก่อนจะหั

อย่างนั้น ปล่อยให้ท่านรองเจ้ากรมมองตามแผ่นหลังเล็กที่วิ่งหายไปยังมุม

หลังแล้วก้าวเดินไปอีกทางโดยไม่สนใจที่จะหันมา

นเหรอ ล้อเล่นอันใดกัน ส

าม ขาเรียวก็รีบพาร่างของหญิงสาวตรงรี่ไปยังห้องของตน มีนากดรหัสผ่านเข้าห้องอย่างรวดเร็

ว่าจะตามเธอกลับมาเลยแม้แต่น้อย และเธอก็ไม่มีอารมณ์มาครุ่นคิดหาคำตอบแล้

ี่มันเรื่อง

าเถอะ ถึงจะหลุดออกมาจากนิยายอย่างที่เธอร้องขอจากสิ่งศั

ที่เธอไม่คาดคิดว่ามันจะเ

ข้าวของที่หยิบติดมือออกไปลงบนโต๊ะ ขณะที่หยิบกระเป๋าเงินซึ่งม

ณสองพันบาท ถ้าเขาซื้อข้าวห่อสาหร่ายที่เรียกว

เงินไทยก็ราวๆ ห้าสิบบาท กินวันละสา

ด้ประมาณสอ

ณให้เสร็จสรรพ ดูแล้วไม่น่าเป็น

วอนใช้ยังไง ถึงจะมีเงินกิน แต่ก

ั้น รู้สึกตัวก็สะบัดศีรษ

องของเขา ไม่ใช่ธุระกงการอะไร

กอาบน้ำก่อนเป็นอันดับแรก แล้วตรงไปยังห้องครัวขนาดย่อมซึ่งอยู่ด้านนอกห้องนอน ต้มบะหมี่กึ่

่อยู่ สายตาก็เหลือบไปมอง

้ว จะเป็น

วรคิดถึงเลยสักนิด ทว่าก็ยังละทิ้

คงจะไม่ไยดีแล้ว แต่เพราะเขาเป็นอย่างนั้น มันจึงทำให้เธอคิด

ดๆ ในหม้อไฟฟ้า ก่อนจะตัดสินใจหยุดการทำงานทั้งหมด ลุกขึ้น

าอะไรมากินเป็นมื้อเย็น แต